|
| | Mitglied werden | | | Hilfe | | | Login | |||||||
 |
|||||||||||||
Türkisch
Bitte
warten Sie w�hrend Ihre Meldung versendet wird!| Sie sind hier: Startseite > Vaybee! Forum |
| Hilfe | Kalender | Heutige Beiträge | Suchen |
 |
|
|
Themen-Optionen | Thema durchsuchen |
|
#1
09.05.2009, 23:52
|
||||
|
||||
Annenize bi şiir armagan edin...!!!
    |
|
#2
10.05.2009, 01:07
|
|||
|
|||
|
Anneme acik mektup - can dündar
Sevgili anneciğim,
Ne garip; yeni yeni farkediyorum ki, ço*cukları anne olunca çocuklaşıyor anneler... Ve insan, zamanın nasıl insafsız bir öğütücü olduğunu bu rol değişiminde anlıyor. Eminim karnındaki ilk tekmemden, hatta dok*torların "Bundan sonra ağır kaldırmak yok" müj*desinden beridir iki kişilik yaşıyorsun yaşamı... Doğum odasında bir küçük el saçlarına tutununca değişti herşey ve o el, o saçtan hiç eksik olmasın is*tedin. Kimbilir kaç geceyi karyola başuçlarında derin iç çekişler dinleyip hüzünlenerek uykusuz ge*çirdin, kaç emzirme sean*sında bitkin uyuyakaldın. O gün bugündür hayatı, bir toprakla çiçeği kadar ortak üretiyor, tüketiyo*ruz. Yol boyu, kusurlarını hiç görmedik birbirimizin, yeteneklerimizi abarttık, karşılıklı toz kondurmadık üzerimize, kol kanat gerdik... Ben dünyanın en iyi ev*ladıydım, sense tarihin en iyi annesi... Her çığlıkta başucum*da biteceğini bilmenin güveniyle büyüdüm. Her derdimde benden çok dertleneceğini bilmenin o bencil alışkanlığıyla ayakta kaldım. Sevginle donandım... * * * Ama sonra birden o korkunç çark devreye girdi ve yaşamın acımasız kuralı işledi: Büyüdüm... Senin kollarında "sen"den habersiz, bambaşka bir "ben" çıktı ortaya. Bazen o eski "ben"e hiç benzemeyen bir "ben"... Çünkü farkettim ki anlattığın masalların yaşam*da karşılığı yokmuş. Kızlar bir prens umuduyla kurbağaları öpedursun, ben her yalanda burnumu yokladım. Şaşırdım. Bostandaki danaların, ısırılmış lahanaların ve benzeri pastoral ninnilerin modasının geçtiğini gördüm sokakta... Söyleyemedim sana... "Yaşamın değiştiğini, eski tecrübelerin artık eskisi kadar geçerli olmadığını" anlatan kitapları sa*lonun ortasında açık bıraktım, açıp okuyasın di*ye... Her kuşağın o vazgeçilmez ikilemi depreşti yeni*den: "Devir de amma değişti" diye yakınırken sen, ben ilginle boğulduğumdan dertlendim. Bir yeri yaralandığında "Anam görürse ne kadar üzülür" diye gizlemeye çalışmak küçük bir çocuk için nasıl ağır bir yüktür bilir misin? Acından çok, O'nda yaratacağı acı, acıtır canı*nı... Oysa ne çok acılar paylaştık seninle.. Ve ne çok sevinçler yaşadık beraber... Nasıl dar günlerde yar*dıma koşup, kaç şenliğine ortak olduk birbirimi*zin..? * * * Lakin artık kafesten uçma vaktiydi. "Danaların girdiği bostan"da ayakta kalabilmenin yolu, tek başına kanat çırpmayı öğrenmekten geçiyordu. Yargıladık birbirimizi bir dönem... Sorguladık... Sen bana eş dost çocuklarını örnek gösterdikçe, ben seni eş dost ebeveynleriyle kıyaslar oldum. Sen her sohbete "Bizim çocukluğumuzda..." di*ye başladıkça ben, değişen takvim yapraklarını koydum önüne... Nasıl da zalim bir çark bu değil mi? Doğuyor, doğuruyor ve günün birinde yuvadan uçacağını bile bile koca bir ömrü karşılıksız veri*yorsun... ... Ve hayat birden ıssız bir adaya dönüşüveriyor. Sonrası kah bir kapı zili beklentisi, kah bir mek*tup, kah bir telefon sesi... Gizliden gizliye özlenen bir torun müjdesi... Fotoğraflar sarardıkça solan bir yaşam ve uzak*laştıkça yakınlaştığımız bir mazinin geri dönmez anıları... Yazılarla konuştuk öyle zamanlarda... Bakışlar*la anlaştık. Ağlaştık birbirimizden gizleyerek acı*larımızı... Bir mimikle özleştik, bir gülüşle kavuş*tuk. Ben büyürken... seni de büyüttüm. * * * Şimdi çok daha iyi anlıyoruz birbirimizi... Çünkü küçücük bir el saçlarımı kavrıyor gecele*ri... Karyola başlarında uykusuz geceler geçiriyo*rum. Pastoral ninnilerle büyütüyoruz oğlumu; ya*lancı çocukların burunları uzuyor masallarda, öpülen kurbağalar prens oluyor. ...Ve yaşamın değiştiğini, eski tecrübelerin geçersizleştiğini anlatan kitapları kaldırıyoruz salondan gizli gizli... O korkunç çark, acımasız bir hızla dönmeye de*vam ediyor. Zaman, öğütüyor kuşakları... İnsan ancak mahrum kalınca anlıyor sevginin değerini... Bense sevginden mahrum kalmaya faz*la dayanamayacağımı biliyorum. O yüzden sana upuzun bir ömür diliyorum. Hem biliyor musun? "Seni çok seviyorum." |
|
#3
10.05.2009, 01:09
|
|||
|
|||
|
Hani eski zaman masalları anlatır
Hüznümü huzura dolarsın Kaşım gözümden çok içim bir parçan Annem sen benim yanıma kalansın Hani bir biblon vardı kırdığım Üstüne ne kırgınlıklar yaşadın Ama bil ki ben de parçalandım Annem ben senin yanına kalanım Annem annem Sen üzülme Sözlerin hep Yüreğimde Annem annem Gel üzülme Ben hala senin Dizlerinde Uzayan sohbet gecelerinde Rolleri unutur dost oluruz Bizi bağlayan bu kan değil yalnız Annem biz birbirimize kalanız Ben kararlı uçarken yolumda Sen çatık kaşlarının altında Her yeni güne sevgiyle başlarsın Annem sen benin yanıma kalansın Candan Ercetin |
|
#4
10.05.2009, 10:12
|
|||
|
|||
|
Super! Solche kitschigen Geschenke habe ich als Kind in der Grundschule Türkei geschrieben.
|
|
#5
12.05.2009, 13:05
|
|||
|
|||
|
Anne..
Bu basligi yeni gördüm. Resmi anneler günü gecti ama anneler günü yildi bir gün degil yilin 365 günüdür...
Gecenin karası cöktü üstüme Işıksızım ışıksız Koşarak geldim Kesildi nefesim Nefesim ol anne Bir gül daha soldu Soldu gönül bahçemde Işıksızım ışıksız Güneşim ol anne Gidişin zamansız Bağlama yollarımı Ardın sıra gelirdim Yollarına anne Ben bazen güzele Düşmanım anne Bilmeden kırdım Pişmanım anne Yüreğim yanıyor Sensizim anne Sensizim anne Söz: Ahmet Emir Yalçın Geändert von GoerenBilir (12.05.2009 um 13:07 Uhr). |
|
#6
12.05.2009, 13:21
|
|||
|
|||
|
anneme mektup
Minicik bir bebektim büyüttün anne
Küçücük bir fidandım yeşerttin anne Mekteplerde okuttun eğittin anne Gözlerin hiç açıkta kalmasın anne Hayat çok zor olsa da ne yazar anne Gözyaşın rahmetiyle ferahım anne Meşakkatli çileli anımda anne Duaların yanımda bilesin anne Kimi görsem annesi yanında anne İşte o zaman bağrım dağlanır anne Tek güçlüğüm ayrılık yanarım anne Geceler sessiz sensiz ağlarım anne ... |
|
#7
12.05.2009, 13:36
|
|||
|
|||
|
Ben Nerede Doğdum Anne
Ellerimi uzattım da Tutamadım gökyüzünü Ayaz oldum dağ başında Sadece ay gördü gözlerimi Ben nerede doğdum anne Nerelerde kaldı bedenim aman Toprağımdan, rüzgarımdan Beni kim çaldı Ben nerede doğdum anne Nerelerde kaldı bedenim aman Çocukluk resimlerimden Başka nem kaldı Ben nerede doğdum anne Nerelerde kaldı bedenim aman Kocaman bir gelecekten Beni kim çaldı .... |
|
#8
12.05.2009, 13:43
|
||||
|
||||
|
Boah wie kitschig!
|
|
#9
12.05.2009, 13:59
|
|||
|
|||
Oh je, die schnulzigen Gedichtstypen sind wieder im Anmarsch.
|
|
|
|
