İçimde bir ateş yanıyor, bedenim dar gelir oldu,
ateşime ister körüklerle gel ister suyla,
istediğin kadar konuş benimle, istediğin kadar yalan söyle,
beni ben yapan içimdeki sesleri susturamazsın.
içine girdiğin küçük kaygan deliği yeni ve büyük bir dünya mı sandın?
istersen bir aynayla yardım edeyim ama umursamazsın.

merak etmeden duramıyorum, geceleri nasıl uyuyorsun?
beni boşver kendine cevap ver lütfen bu kez dürüst olur musun?

ben şarkımı söylerken istersen sesi açarsın
istersen kısıp bunu da yok sayarsın
kimbilir belki gülümser belki ağlarsın
yüreğimdeki sesleri susturamazsın.

bir yanım seni hala düşünüyor,
bir yanım sana fena kızgın
yalnız sen ve ben biliyoruz olanları, unutturamazsın
sakın nefret ettiğimi düşünme bende böyle duygular barındıramazsın,
geçmiş hiç yaşanmamış gibi davransan da baştan yazamazsın.

Bu Aşk Fazla Sana

Denize açıldım sevmeye sevilmeye
Anladım sevmek gibisi yok
Yağmura soyundum yavaş yavaş yağar diye
Damlalarda yüzmek gibisi yok

Yokluğum varlığım bir
Dünüm yok yarınım sır

Nasıl inanaırım sana
Bu yürek ağır bana
Sevgin öyle uzaklarda
Nefes alsan da yanımda
Bu aşk fazla sana

Sizi bilmem ama ben karar verdim su gibi duru olup hep akmaya
Başka sular tanıyıp çoğalmaya dalgalanmaya taşmaya .....
Son günlerde çok düşünür oldum
Zor zamanları çabuk atlatır oldum...

Yalnız mıyım insanlar içinde
arkadaşlarım aşklarım içinde..
Yara aldım bundan iki yıl önce ..
Hiç susmadım şarkı söyledim günlerce..

Artık kısa cümleler kuruyorum
Sevdiklerim sevmediklerim yanımda
Kabullendim her şeyi olduğu gibi yola çıktım yarınlara

Son günlerde çok düşünür oldum
Zor zamanları çabuk atlatır oldum
Bakıyorum aynaya her gece içim rahat biraz yorgunum sadece

Hayatıma giren herkese yaşanmış her şeye
Teşekkürler BÜYÜYORUM sizinle!

GÖKSEL GONCA - GÖNÜLLÜ YAZILDIM


Bu hasretlik canıma yetti
Gönüllü yazıldım sana ve aşkına
Sonuna kadar savaşırım ben
Ne olur sende anla Allah aşkına

Gecelerde seni düşünmek bana acı verir
Ayrılıklar bana artık çok zor gelir

Birtek söz söyle yeter
Deli yüreğim dinler
Günler aylar geçtikçe
Ömrüm tükenip biter
Senin dediğin olsun
Söz verdim biliyorsun
Kara yaslarda gönlüm
Kâbuslar görüyorum

Bir tek söz söyle yeter
Deli yüreğim dinler
Günler aylar geçtikçe
Ömrüm tükenip biter
Senin dediğin olsun
Söz verdim biliyorsun
Kara yaslarda gönlüm
Seni çok seviyorum


bu sarkiyi hatirlayaniniz varmidir bilmem. Ben cocuktum ciktiginda Bir dahada görünmedi kendisi,genc bi cocuk söylüyodu.

Kimseden Teşekkür Bekleme

İnsan vardır ;
İnançlıdır.
Uyumludur.
Barışçıdır.
Elde ettiğinden fazlasını başkası için de ister.

Bunun için,
Hep mutludur.
Huzurludur.
Örnek insandır.
Ölüp gitse de ;
Kalplerde özel yeri vardır.

***

İnsan vardır ;
İnkarcıdır.
Doyumsuzdur.
Takdir edilince hoşlanır,
Fakat takdir etme duygusundan yoksundur.
Nefsinde gurur,
İçinde hep “BEN” duygusu vardır.
Ve o “BEN” e mahkumdur.
İşinde ona mahkumdur.
Sözünde ona mahkumdur.
Sosyal ilişkilerinde ona mahkumdur.
Ona göre;
Hep kendi işi, davranışı doğrudur.
Hep kendi sözü doğrudur.
Hep kendi görüşü doğrudur.
Hep kendisi üstündür ..

***

İnsan vardır;
Kendini yaratanı tanısın,

O’nu ansın,
O’na şükretsin diye yaratıldığı halde..
O başkasını tanımakta,
Başkasını anmakta,
Başkasını saymakta,
Başkasına şükretmektedir!..

Neden mi ?
Çünkü;
İnkar duygusu nefse hoş gelir.
Karşı koyma ve başkaldırma dürtüsü,
Nefsi tatmin eder.
İçteki “ben” i kamçılar.

İyiliği unutmayı,
Bir özellik, bir ayrıcalık sayar…
Ulu yaratıcıya karşı bile
Şükretmeyi unutturur!..


***

Şu halde ;
“Ben” mahkumları arasında,
Kimseden teşekkür bekleme !..
Biri senin iyiliğine karşı kötülük yaparsa...
İyi anıları yakıp yok ederse ...
Tüm iyilikleri unutursa;
Sakın şoka girme !..
Hayrete düşme !...

Unutma ki;
İyilik yaptığın için ;
Düşmanların çoğalabilir.
Seni çekemeyenler olabilir.

Hatta ;
Dışlanabilir,
Unutulabilirsin !..

Yine de gam yeme !..

Çünkü;
Bazen insan nankördür.

***

Bir anayı, bir babayı düşün !..
Evladını yetiştirmiş ...
Yedirmiş, içirmiş, giydirmiş ...
Eğitmiş, öğretmiştir !..
Uyuyuncaya kadar, hep uykusuz kalmış,
Onu doyuruncaya kadar aç kalmış,
Rahat etmesi için yorulmuştur!..

Ne var ki;
Bazen çocuk,
Büyüyüp güçlenince,
Kendi kendine yetince,
İçindeki “ben” kabarınca ;
Anasını, babasını dışlamış,

Dahası ;
Ağır sözler söylemeye,
Zulmetmeye,
Onlara el kaldırmaya başlamış !..

Fakat ne gam !..
Sütü bozuk,
Kişiliksiz kimseler
İyilikleri unutsa da,
Hiçbir şeyi unutmayan birine,
Yüce yaratıcıya güvenmek gerek !..

Öyle ise ;
Kimseden teşekkür bekleme !..

* * *

Hiçbir şey,
İyilik yapmana engel olmamalı ...
Başkasını düşünmekten,
Hakkı söylemekten,
Seni alıkoymamalı ...
Ümitsizliğe düşmeye,
Neden olmamalı ...

Yapacaksan ;
İyiliği teşekkür için değil.
Allah için yap !..
Ve her zaman
Kazançlı sen ol !..

Unutma !..
Kindarın kini sana zarar veremez !..
Ve sen,
İyilik yapabildiğin için şükret !..

Şükret ki ;
Sen iyisin, o kötü !..

Şükret ki;
Sen doğru yoldasın, o yanlış yolda ...

Şükret ki;
Sen mutlusun, o mutsuz !..

***

Kimseden Teşekkür Bekleme !..

Birine hediye ettiğin kalemle o,
Seni hicvedebilir, yerebilir,
Dayanması için verdiğin bastonla,
Senin başını yarabilir.
Öpmek için aldığı elini,
Hatta ısırabilir ...
Zîra
Aşağılık yaratık,
Kendini yaratana karşı,
Büyütene karşı,
Eğitene karşı..
Bu denli nankör olursa ;
Diğer varlıklara karşı,
Onun daha iyi olması beklenemez !..

Öyle ise ;
Yaptıkların için,
Yapacakların için,
Kimseden teşekkür bekleme !..

Ve bil ki ;
Her şeyi iyi bilen,
Her şeyi iyi değerlendiren,
Çok güçlü,
Çok yüce..
Bir yüce yaratıcı vardır !...
O, sana ve herkese yeter !...

Hosçakal
sebnem Ferah


seni ararken kendimi kaybetmekten yoruldum
buldugumu zannettigimde
kendimden ayrı düstüm

bu garip bir veda olacak
çünkü aslında hep içimdesin
ne kadar uzaga gitsem de
gittigim her yerde benimlesin

söylenecek söz yok
gidiyorum ben

hosçakal, hosçakal
hosçakal, hosçakal

ben bir kısrak gibi gelmisim dünyaya
sahlanıp kosmak içimde var
hosçakal

biraz su biraz yesillik
her yer benim evimdir
tasırım dünyayı sırtımda
her dil benim dilimdir

ama söylenecek söz yok
gidiyorum ben

En son çikardigi kaset o ben askere gitmeden önce çikarmisti. o kasetteki en güzel siir de "sensiz kalan bu sehir" Nurulllah Genç"in

Bir Kalp Kırıldıgında
Şebnem Ferah


bir kalp kırıldıgında
bir oyun oynayalım mı
herkes açsın kalbini
oyun oynayalım mı

bir oyun oynayalım mı
herkes söylesin adını
oyun oynayalım mı

her kalp bir büyük dünya
ve bir kalp kırıldıgında
hayata dair ne varsa
üzerinde o dünyanın baslar yok olmaya

bir kalp kırıldıgında
denizler kurur toprak küser
denge kalmaz o dünyada

her kalp kırıldıgında
bir yerlerde yolculuk baslar
mavi renkten siyahlıga
her bir kalp kırıldıgında

bir oyun oynayalım mı
çocuklar gibi beraber
oyun oynayalım mı

bir oyun oynayalım mı
kırmayalım birbirimizi
oyun oynayalım mı

her kalp ayrı bir dünya
ve bir parça kristal aynı zamanda
bir de bilmeyerek degil ama bilerek kırılmıssa
artık acı da duymaz baslar yokolmaya

Gözyaslarımızın Tadı Aynı
Şebnem Ferah


GÖZYAŞLARIMIZIN TADI AYNI
Gördügüm rüyanın etkisinden olsa gerek
Garip bir hisle uyandım bu sabah
Ya bugün o günse, hayatın son günüyse
İçimi korku sardı bu sabah
Sevdigim seyleri düsündüm sevdigim insanları
Gördügüm ve görmedigim yerleri
Son kez uyandıysam ve yapamadıgım seyler varsa
İçimi korku sardı bu sabah
Ya çok yalnızsam
Ya da bombossam
Zaten bıkmıssam
Zamanı harcamıssam...
Sen, ben, o... Herkes aynı hikayede
Bası ve sonu aynı, gerisi farklı
Bir yerden tutunduysak hayata
Bosa geçirmemeli, bırakmamalı...
Derdimiz, yaramız, acılarımız farklı olabilir
Göz yaslarımızın tadı aynı...
Degisik, çok baska gibi gözüken yasamlar varsa da
Pismanlık herkes için acı olmalı
Ya çok cahilsem
Hiç sevmemissem
Cesur olmamıssam
Zamanı harcamıssam...

"seni ararken kendimi kaybetmekten yoruldum"...

durup dururken iki gündür sebnem Ferah hayranligi basladi bende. Baslasin bakalim..