Babalar çok meşgul. Hem de öylesine meşgul ki, çocukları ile meşgul olamayacak kadar önemli işlerle meşgul.
Bunca meşguliyet arasında tek çözüm, “Az ama öz göreceksin çocuğunu. Arkadaş gibi olacaksın, hatta dar vakitte gazete okurken bile konuşabileceksin çocuğunla” bahanesi. Arada bir gezmeye götürüp (aslında kendini) gezdirip vicdanını rahatlatacaksın. Çocuk dönüp “Baba hiç benimle vakit geçirmiyorsun, sıkılıyorum sen yokken” dediğinde, gayet rahat bir vicdanla “Eee kızım/oğlum daha iki hafta önce gittik ya parka, her zaman her zaman gidemeyiz ki! Bir sürü yapılacak iş var” diyeceksin.

İki hafta önceki parka gittiği dakikaları çocuğuna hatırlatan bir baba gelecekten korkmalı, hem de çok korkmalı. Mademki sen, çocuğunla iki haftada bir parka gidecek kadar dakikaları dolu dolu bir babasın, o halde hazırlıklı olman gerek ki, yarın, seni huzurevinde, iki haftada bir elinde bir buket çiçekle (birkaç dakikalığına) ziyaretine gelen çocuğuna sitem etmeyesin. Hatta ziyaret süresi biterken, “Kızım/oğlum, benimle hiç vakit geçirmiyorsunuz, burada sıkılıyorum tek başıma” diye sitem ettiğinizde, “Yani baba âlemsin sen de. Daha iki hafta önce buradaydık. Her zaman her zaman gelemeyiz ki, bizim de yapacak bir sürü işimiz var ama!” cevabına gücenmemelisin.

Pedagog Adem Günes

 Mit Zitat antworten