‘2002 Devrimi’, ‘Ulu Önder’ ve Türkiye’yi bekleyen acı tecrübe


NURAY MERT

Olurdu olmazdı derken nur topu gibi bir ‘fiili başkanlık sistemi’miz oldu.

Cumhurbaşkanı seçiminden önce, Erdoğan işlerin böyle gelişeceğini söylemişti. ‘AK medya’ da sarayda yapılan ilk kabine toplantısını başkanlık sisteminin ilk adımı ilan edip kutlamalara girişti. Gerisi, fiili durumu resmileştirmek, yani Anayasa değişikliğiyle ‘Türk usulü başkanlık sistemi’ni yasalaştırmak.

Zenginin parası fukaranın çenesini yorarmış… Fiili duruma itirazı olanlar hala işin anayasal boyutunu, olurunu olmazını tartışıyor. AKP’nin lümpen savunucularıyla arasına mesafe koyma çabasındaki bir takım da bu tartışmaları ciddiye alır görünen analizler falan yapıyor. Sanki, halihazırda iyi kötü bir anayasal düzen var, sanki iyi kötü hukuk sistemi çalışıyor, sanki cumhurbaşkanı ve iktidar, bunları dert ediyor.

Tam bir parti devletine doğru

Oysa, bırakın fiili başkanlık sistemini, bu ülkede artık fiili bir yeni rejim altında yaşıyoruz. Bu koşullarda ‘Ulu Önder’ Erdoğan ve iktidar partisi ne yapıyorsa yasal ve meşru olan o. Yoksa, ortada ‘fiili başkanlık sistemi’ dahi yok, basbayağı cumhurbaşkanının her alana kolayca müdahele ettiği ‘enteresan’ bir durum var.

Bu durumun özeti şu: Türkiye tam bir ‘parti devleti’ olma yolunda ilerliyor. AKP’liler bunu gizlemiyor, tam tersine gerekçelendiriyor.

Diyorlar ki: ‘AKP yönetimindeki Türkiye ‘vesayetçi eski sistem’i ortadan kaldırdığı için dört bir yandan saldırıya uğruyor. Dolayısıyla söz konusu olan ‘muhalefet’ değil, eski rejim yanlıları ile ‘Yeni Türkiye’ projesi arasında büyük bir ‘milli mücadele.’ O yüzden bu güçlere karşı topyekun bir harekatın gerekleri yapılıyor.’

Yine diyorlar ki: ‘Asıl mesele daha da derin; AKP yönetimindeki ‘Yeni Türkiye’ Müslümanlara bunca zaman eziyet eden küresel sisteme başkaldırdığı, ümmetin liderliğine soyunduğu için dış düşmanların hedefi oldu. Her kim ki AKP ve ‘Yeni Türkiye’ projesine itiraz eder, o dış düşmanlarla işbirliği yapan bir vatan hainidir, cezasını çeker. Sistem, rejim, devlet, yasa ise bu istikamette değişime uğramak zorundadır. Değişimin henüz yasallaşmadığı alanlarda da fiili durum devreye girer.’

Devrim, devlet, halk…

Bir muteber yazar, ‘2002 devrimi’nden sonra ‘devlet-siyaset ayrımının büyük ölçüde bittiği’nden ve bu ayrımın ‘anlamsız olduğu gerçeğinin anlaşılması’ndan söz ediyor (Star, 15 Ocak 2015).

Daha rütbesiz bir diğeri, ‘Erdoğan’ın zihin dünyasındaki devlet’ ser levhası altında, liberallerin küçük devlet anlayışına karşı, “Erdoğan Türkiye’yi tarihsel geçmişinde olduğu gibi yeniden güçlü, büyük ve etkin bir devlet haline getirmeye çalışıyor” diyor; “Erdoğan ve Davutoğlu’nun zihin dünyaları devlet konusunda tam örtüşüyor” diye yeni durumu izah ediyor (Star, 17 Ocak 2015). Yeni devlet anlayışı, ‘azametli ama halkıyla barışık’ olacakmış.

Barışık olunan halkın kimlerden oluştuğu ve oluşmadığı malum, her gün tanığı oluyoruz. ‘Yeni Türkiye’ye itirazı olan halk olmuyor; düşmanların maşası, işbirlikçisi, hain oluyor. Üniversite harcını protesto etse gaz yiyor, üç kişi toplanıp basın açıklaması yapsa sopa yiyor, gözaltına alınıyor.

Anlamak zor

‘Yeniden Milli Mücadele’ci’ abi hatırlatıyor; “Türkiye’nin başarı hikayesinin Yahudi lobisinin yanında, İslam coğrafyasına yönelik sömürgeci hedeflerini terk etmemiş olan odaklar için engellenmesi gereken bir süreç gibi görüldüğünü unutmamak gerekiyor” (Star, 18 Ocak 2015).

Bu abinin ve onun aklında olanların, Türkiye’nin son 10 yıllık AKP iktidarında ekonomik büyüme, din ve vicdan özgürlüğüne yönelik baskıyı ortadan kaldırma gibi makul oranda başarı olarak görülebilecek icraatından, nasıl küresel güçleri korkutacak bir ‘şahlanış’ çıkardığını anlamak zor.

Nihayetinde, ekonomik büyüme denilen, küresel ekonomik ağ içinde, üretime dayalı olmayan bir işletme başarısı. Bunu gerçekleştiren bir iktidar, olsa olsa belli oranda bir refah düzeyi gerçekleştirir. Dahası bunun küresel güçlere meydan okumakla hiçbir alakası olamaz.

Biri izah etse…

Diğer taraftan, ‘ümmete öncülük’ meselesi de bir iddiadan ibaret. Bu iddianın bırakın küresel sistemi huzursuz etmeyi, Türkiye’yi sistem dışına çekmek dışında hiçbir sonucu, karşılığı yok. En son girişim Suriye’de söz sahibi olmaktı, o plan da elde patladı, eee, daha ötesi ne?

Hem ne yapılacak da ümmet kurtulacak? İslamofobi kampanyası açmakla mı? Batı karşıtı tirad atmakla mı? Mısır’daki ümmet ABD yardımıyla karnını doyuruyor, Suudi Arabistan’daki ümmet, ‘din’i, muhalifleri kırbaçlatmak, kadınlara otomobil sürmeyi yasaklamak sanıyor. Irak ve Suriye’de berbat yönetimler devrildikten sonra perişan olan ümmetin bir kısmı, eski kötü günleri özler hale gelmiş; diğer kısmı IŞİD’den, Kaide’den medet umuyor. Libya’da birbirini öldürüyor…

‘Büyük Yeni Türkiye’ ne yapacak da bu durumu değiştirecek? Bölgeyi besleyecek ekonomisi mi var, geleceğe dair ciddi bir teklifi mi?

Bu ümmet zaten yüz yıldır Batı’yı suçlayıp duruyor. Türkiye’nin bu kervana katılmak dışında hangi atılımı, başarısı küresel güçleri harekete geçirdi? Merak ediyorum, biri izah etse iyi olur.

Yeni Türkiye denilen…

Mevzu uzun, o nedenle şimdilik toparlayalım: ‘Yeni Türkiye’ denilen, seküler otoriter bir düzenin yerini, muhafazakar-İslamcı bir yenisinin alması.

Üstelik bu, başlangıçta olduğu gibi ‘ılımlı’ bir geçiş süreci olmaktan çıktı. Süreç, nihayetinde ‘küresel çapta ümmetin mücadelesinin bayraktarlığı’ kisvesine bürülü radikal bir dönüşüm hamlesine döndü.

Başkanlık sistemi, siyasal sistem tartışması değil, çok daha büyük bir kopuşun sembolü haline geldi. Artık adı da kondu: ‘2002 Devrimi.’

Devrimler çok acı tecrübelerdir

Zamanında Etyen Mahçupyan’ın ‘Halk İhtilali’ tanımı çok tepki toplamıştı. Oysa bu tanım, çok da yanlış değildi. Sorun, gerek Mahçupyan’ın, gerekse bu tanıma itiraz edenlerin, geçmişten gelen sol reflekslerle, içinden ‘halk’, ‘ihtilal’, ‘devrim’ geçen her kavrama olumlu anlam yüklemesiydi.

Evet, Türkiye bir ‘devrim’e tanık oluyor, devamı da gelecek. Ama unutmayalım, devrimler uzaktan bakanların sandığının aksine toplumlar için çok acı tecrübelerdir.


Quelle: http://www.diken.com.tr/2002-devrimi...n-aci-tecrube/

İstiklâl Marşı

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal,
Hakkıdır, Hak’ka tapan, milletimin istiklal!

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım;
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner aşarım;
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar.
“Medeniyet!” dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın!
Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.
Doğacaktır sana vaadettiği günler Hak’kın;
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri “toprak” diyerek geçme, tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı;
Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şüheda fışkıracak, toprağı sıksan şüheda!
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

Ruhumun senden ilahi, şudur ancak emeli;
Değmesin mabedimin göğsüne na-mahrem eli!
Bu ezanlar ki şahadetleri dinin temeli,
Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli

O zaman vecdile bin secde eder varsa taşım;
Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruh-i mücerret gibi yerden naşım;
O zaman yükselerek arşa değer belki başım!

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal;
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal!
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal.
Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hak’ka tapan milletimin istiklal!

Ah ah ah,


aciyorum ben sana @Gaz im Hirn.


Akzeptiere es doch einfach mal,


du kannst von mir aus die Wände hochgehen.


Du bist und bleibst ignoriert, und alle deine Fake-Nicks auch.


Sowie alle deine Fakes die noch kommen werden.


Ich habe dich auf meiner Ignorier-Liste !!!


Bist du schwer von Kapee oder tust du nur so ???


Wenn du Eier in der Hose hättest, würdest du mich in Ruhe lassen, aber ...


Entweder du lebst damit, wie ich bin und dass ich dich ignoriert habe,


oder du verduftest, so einfach ist das.

Zitat von Beyazguel60

Ah ah ah,


aciyorum ben sana @Gaz im Hirn.


Akzeptiere es doch einfach mal,


du kannst von mir aus die Wände hochgehen.


Du bist und bleibst ignoriert, und alle deine Fake-Nicks auch.


Sowie alle deine Fakes die noch kommen werden.


Ich habe dich auf meiner Ignorier-Liste !!!


Bist du schwer von Kapee oder tust du nur so ???


Wenn du Eier in der Hose hättest, würdest du mich in Ruhe lassen, aber ...


Entweder du lebst damit, wie ich bin und dass ich dich ignoriert habe,


oder du verduftest, so einfach ist das.

Und :


Dass du hohl bist merkt man daran, ich bin kein CHP-Anhänger oder


sonst was !!! Wann geht das in dein Zwergenhirn endlich rein ???