Bu kadar sensiz kalınmaz ki,o kadar boş bırakılmaz ki maşukun dünyası.Bir ara gel düşlerime,seninle uzun uzadıya hayal olalım.

Sanırım yavaş yavaş nick engellenmeye doğru gidiyor.Gitmeden önce benim birine duyduğum aşk yüzünden yazdıklarımı buraya dipnot olarak düşüyorum....

Onca zaman geçti;eski günler sararan yapraklar gibi savrulup durdu,geçen yıllarda.Herşey eskidi,herşey miadını doldurdu,tükendi sabır,ilk ateşini yitirdi hasret belkide.Sadece Aşk kaldı bana,yarası kabuk bağlasada;sızım sızım sızlıyor hala......

İnsan;yaptıklarıyla anılır,söyledikleriyle değil.Köprüleri yaktıktan sonra geçme şansı olmadığı gibi,bilinen değeriyle hareket etmeyenlerinde o mertebeye geri dönüş şansı yoktur.Köprüleri dinamitlemek yerine,hunharca sarıldığınız çaresizliğinizi terk edin...

Hep aynı tanıdık yazışma,hep aynı tanıdık deneme yanılsama.Denemekte birşey yok ama,denediğiniz insanıda bir süzgeçten geçirin.Bazı insanlar atılan her zarfa gelmez.İsmi yoksa gerekçelerinizin,alenen aptalları oynuyorsunuzdur.Çünkü karşısındakini basit zannedenler,basitleşerek yaşadıklarının farkında bile değildir.Hiç birşey ifade etmiyor mu,beklentim yok diyenlerin söyledikleri?Yoksa çok mu abartıyorsunuz kendinizi,alt tarafı alelade bir kadınsınız işte,var mı ötesi.Tanrıça olabilecek yetileriniz yoksa,Tanrılara yaklaşmayı bile düşünmeyin.....

Bunların hepsinin dışında Hayal kırıklıklarından umut yeşertmeye çalışan biriyim. Kendime bile yetemiyorum. Uyuklayan bir aşk hayatım var,en amansız yerinde düşlere dalmasını bekliyorum. Bekliyorum ama hayalimdeki ile.gerçekte yaşayabileceğim bir aşk yok kısaca... Boşa kürek çekme,benim kıyılarım tehlikeli...

Sosyal ve siyasal statüsü ne olursa olsun,hayata itiraz edenler,yapılanları kabullenmeyenler,haksızlıklara boyun eğmeyenler,insanın sosyal yaşantısını ileriye taşıyanlardır.İyiki varlar....

Bizim gibi aşka inanan erkeler;sevdiğini gökyüzüne eş tutan,ay ışığına benzetilen kadınlar tarafından,kedere ve türkülere mahkum edilir.Yürekliyseniz sevin,yoksa denemeyin bile.Çok ağır yüktür sevdalık her erkek kaldıramaz...

Sana sebepsiz serzenişler bırakıyorum giderken.Ufukları aralanmamış hüzünlerlerle birlikte çıkıp gidiyorum işte.Gerçi ben hep gidiyorum,her yıl bir başka adreste açıyorum gözlerimi..Sonbahar da sararıp solan yaprakları izler gibi izliyorum,anılarımın sararmasını.Hep akıntıya karşı kürek çeken biriydim zaten,akıntı bile tükendi,şimdi suyu çekilmiş denizlerde debelenip duruyorum.Karşıma çıkan hiçbirşeyin anlamı yok,uyduruk zoraki hikayeler gibi zoraki hayatlar hep..Zoraki dostlar ve arkadaşları saymıyorum bile....Yaptığım herşey senin yüzü suyu hürmetine yapıyorum.Her defasında esirgeyensin benim için.Çocukluğumda hep kahramanlarım vardı benim,hayata asi gibi sarılmamı sağlayan kahramanlarım.Onca zaman sonra,herşey tüketmişken ömrünü bende,herşey yokoluşa dönerken yüreğimde,aldığım nefes bile yakarken genzimi,sen çıktın karşıma ve beni yeniden dirilten KAHRAMANIM oldun...

Aklımın ucunda ne var diye bakacağına,gözünün önüne baksaydın,beni görürdün.