[xbaburx]

diyemem.yterince acıklanmıs.senin algıladıgın dn tanımı cag ve cagdas kvarmını uretenlerin uydurdugu din tanımıdır.getirecegin binlerce sayfalık yazıda hakeza öyle.biz Muhammedin (sav)dini islamdan bahsediyoruz.bu din dunya hayatının tamamıdır.tum kulturu teknolojiyi siyaseti ekonomiyi belirler.anlamadıgın nokta bu.

[kerio]

ohne Text

[cagdasturk]

Bir milleti millet yapan, bir milletin tarihe özne olarak müdahale edebilmesini mümkün kılan tek kaynak vardır: O milletin kültürü.

Kültür, bir toplumun anlam, değer ve sembol haritalarının ve pratiklerinin kaynağıdır. O yüzden, boşlukta varolmaz; yüzyıllar süren bir varolma çabası, çilesi, emeği ve mücadelesinin sonucunda oluşur.

Kültür, kendisini bir coğrafyayla sınırlamaz. Ancak kültür, belli bir coğrafyada varolur ve yeşerir; başka coğrafyaları sulayabilecek bir derinliği, câzibesi, ruhu ve kuşatıcılığı varsa, diğer coğrafyalara da tohumlarını ekebilecek bir oluş, varoluş, mayalanma ve fışkırma gücü gösterir; her bir tarafa sarsıcı bir diriliş ruhu saçar.

Kültür, tohumdur; bu tohumun ekileceği ve yeşertileceği vasatı oluşturan toprak ise medeniyettir. Tohum, dolayısıyla kültür, normdur; topraksa tohumun alacağı "şekli" belirleyen "form", yani medeniyettir.

Medeniyet sadece bir form değildir. Kültürü medeniyetten ayrı düşünemeyiz. Bir kültürün hayatını ve hayatiyetini sürdürebilmesi için medeniyete ihtiyacı vardır.

Medeniyetle kültür arasındaki bu kopmaz ilişkiyi şöyle açıklayabiliriz: Medeniyetin temellerinin sarsılması, kültürün çözülmesiyle sonuçlanır: Değer, anlam ve sembol haritaları çatırdayan toplum, tıpkı Türkiye"de olduğu gibi, kendine olan güvenini yitirmeye, sendelemeye ve oraya buraya sürüklenmeye başlar.

Bir medeniyetin temelleri ne zaman sarsılır? İki durumda sarsılır: Birincisi, bir medeniyet, gerek aşırı-özgüven duygusuyla, gerekse özgüven kaybı sebebiyle sadece kendi içine ve kendi üstüne kapandığı ve dış dünyaya kör ve sağır kaldığı zaman. İkincisi de, dışardan gelen güçlü meydan okumalar ve saldırılara karşı direnme ve varolma dinamizmini yitirdiği zaman; ki bu da, çoğu zaman, bir medeniyetin kendi içine kapanması, dış dünyayla irtibatını koparmasıyla sözkonusu olur.

Bir medeniyetin kendi içine ve kendi üstüne kapanması, dolayısıyla dış dünyayla irtibatını koparması, aşırı bir özgüven duygusunun sonucu da olabilir; sarsıcı bir özgüven kaybının sonucu da.

İşte meselenin can alıcı noktası burada gizli: Bir toplum, neden ve ne zaman aşırı-güven duygusuna kapılır veya sarsıcı bir özgüven kaybına uğrar? Ruhunu yitirdiği zaman.

Bir topluma, o toplumun ürettiği kültüre, o kültürün ürünü ve yeniden üreticisi olan medeniyete ruh veren şey nedir, öyleyse? Tek kelimeyle, din"dir.

Toparlarsak? Bir toplumun tarihe özne olarak müdahale edebilmesini mümkün kılan üç temel direk vardır: Din, kültür ve medeniyet. Din, bir toplumun oluş, varoluş ve her hâl ve şartta duruma / vaziyete hâkim oluş ruhunu oluşturan tek kaynaktır. Kültür, dinin sunduğu ruha hayata verecek anlam, değer ve sembol haritalarının tohumu; medeniyetse bu tohumun ekildiği, yetiştirildiği, yeşertildiği topraktır.

İyi de, din"siz kültür ve medeniyet olmaz mı? Bütün kültürlerin ve medeniyetlerin kaynağı, din midir?

Din"siz kültür ve "medeniyet" olur; tarih boyunca da varolmuştur. Ancak din, bir kültürün ve medeniyetin ruhunu oluşturduğu için, din"den bağımsız "medeniyetler" yalnızca ruhsuz; şiddete, saldırganlığa dayalı tahripkâr tecrübeler üretebilmişlerdir. O yüzden, ben, bu tür oluşumlara, medeniyet değil, paganizmin ve barbarizmin, dolayısıyla neo-paganizmin ve sekülerizmin neşvû nemâ bulduğu bir "yer" olarak sivilizasyon diyorum.

Sivilizasyon, insanın, oluş ve varoluş serüvenini, sadece bu dünyaya indirgeyen, öte inancını ya inkâr eden veya marjinalleştiren; gerçekliği ise sadece fizik gerçekliğe indirgeyen; fizikötesi gerçekliği ya inkâr eden veya marjinalleştiren; ruhla bedeni birbirinden ayıran; İnsanı hayatın merkezine yerleştirerek tanrısallaştıran; dolayısıyla insanın Tanrı"yla, kâinât"la, diğer insanlarla irtibatını koparan, onlara sadece hâkim olma kaygısı ve güdüsü ile hareket eden; Tanrı"yı ve ruhu hayattan kovan, dolayısıyla hayatı ruhsuzlaştıran; bu nedenle de, hayatı, yalnızca dünyevî ve bedensel itki, dürtü, arzu ve iştihaların devşirildiği; çıkarın, egoizmin, bencilliğin, her anlamda çatışmanın putlaştırıldığı ve hükümfermâ olduğu bir yokoluş ve yok ediş arenasına dönüştüren, Marx, Schumpeter ve Adorno"nun deyişiyle yaratıcı ama tahrifkâr ve tahripkâr, dolayısıyla arızî ve sürekli arızalar üreten, arızaları ancak türlü taarruzlarla gidermekten başka bir yol bilemeyen nevzuhûr ve ana-yol"dan sapmanın adıdır.

Sivilizasyon tecrübesi, Minoslar, Mikenler, Antik Yunan, Roma, Avrupa ve Amerika tecrübeleriyle yalnızca Batı"ya ait; dolayısıyla bütün bir insanlık tarihi açısından marjinal bir tecrübedir. Gerek Amerika, Afrika, Hinduizm, Budizm, Konfüçyanizm gibi Asya"daki kadîm medeniyet tecrübelerinin, gerekse Hz. Adem"den bu yana süregelen ve Hz. Peygamber"le tamama eren vahiy medeniyet tecrübelerinin insanlık tarihinde ortaya koydukları ortak insanlık tecrübesini tek bir cümleyle özetlemek gerekirse karşımıza şöyle bir formülün çıktığını görüyoruz: İnsan, tabiata, kâinâta ve Tanrı"ya AİT bir varlıktır.

Oysa Batı sivilizasyonu, bu ortak insanlık tecrübesini tersine çevirmiş, yok etmiştir: Antik Yunan"da temelleri atılan, Rönesans ve Reformasyon"dan sonraki süreçte kıvamını bulan insanın tanrısallaştırılması serüveniyle birlikte kadîm ve vahiy medeniyetlerinin nihâî noktada buluştukları ve ürettikleri ortak insanlık mirası, tepetaklak edilmiş ve insan, tabiata, kâinata ve Tanrı"ya HAKİM, azman, saldırgan, dünyaya tek başına çeki düzen vermeye kalkışan, tüm diğer dinleri, kültürleri ve medeniyetleri dümdüz etme barbarlığına soyunan tuhaf bir yaratığa dönüşmüştür.

Bütün bunları niçin anlattım peki? Elbette ki, Türkiye"de bir milletin nasıl yok edildiğine ilişkin dişle dokunur bir şeyler söyleyebilmek için.

Bu milletin, din, kültür ve medeniyet dinamikleri, ruhu ve iddiası yok edilmeye çalışıldığı için, bu millet, tarih-dışına itilmiş, tarih yapamaz bir konuma sürüklenmiş, başkalarının yaptığı tarihte bir figüran olarak oraya buraya itilecek kadar tanınamaz hâle getirilmiştir.

Taşlama

Telli sazdır bunun adı
Ne ayet dinler , ne kadı
Bunu çalan anlar kendi
Şeytan bunun neresinde?

Abdest alsan aldın demez
Namaz kılsan kıldın demez
Kadı gibi haram yemez
Şeytan bunun neresinde?

Venedik"ten gelir teli
Ardıç ağacından kolu
HEY ALLAHIN SASKIM KULU
Şeytan bunun neresinde?

İçinde mi, dışında mı
Burgusunun başında mı
Göğsünün nakışında mı
Şeytan bunun neresinde?

Dut ağacından teknesi
Girişten bağlı perdesi
Behey insanın teres"i
Şeytan bunun neresinde?

Dertli gibi sarıksızdır
Ayağı da çarıksızdır
Boynuzu yok, kuyruksuzdur
Şeytan bunun neresinde?

Bu kadar sacma sapan yapisi ile, seksomanyak olgusu, maganda taviri ibadeti ile (tespih ile siktir, pardon zikir etmek) bu dinden haric hersey benziyor. Buna din diyene keriz derim. Aleviligi onaylamiyorum ama Alevilik bile Islam"a sünnilikten daha yakin. Bu kadar bir sacmalik yiginini görmedim. Küttübü site diye bir de sözüm ona iman asilayan kitap yiginlari var. (Pornographie)

[roman]

Evet bu sayfalarda ilk defa bir insana böylesine ağır bir cümle yazdım.

Sen bunu hakkettin ama anan hak etmedi.

Çıkar yakında kimliğin ortaya...

[oezsu]

.. senin din algilayisin bumudur? etrafina saldirmak yahudiler gibi?!

kulum beni ne kadar zikrederse bende onu zikrederim... diye havadan mi atilmis..

aldatmayin kendinizi! bismillahin b sirrindan haberin yok!

[oezsu]

ben okuyamamisim , tekrar gösterebilirmisin?

bizim kitabimiz Kuran, ancak onunla aciklamalar olur, kendi kafamizdan degil...

[xxpalolumiro]

bir daha ayleme küfür edersen karsiligini alirsin dua et almanyadasin 100 euroya agzini burnunu iyi bir sildirtirsim kiro nun tekine dua et puscht seni

yazdiklarini kayit ediyorum merak etme sana küfür etmedigim halde bana küfür ettin hemde cok agir


burda sana ne görevi verilmis ulan gelmis buranin avukatligina soyunmussun

cekgittt basimdan yeterince derdim var senin gibi bir hiyarlan ugrasacak deyilim


bir daha yazilarimin altina yazi yazma birdahaa yazma

eskidende küfür ederdin sen alpiy len ana avrat birbirine girdigin günleri unutmadim

nick lerim ne yaptigim seni ilgilendirmez forumun sahibimisin sen herkes senin gibi düsünmek zorundami kavga etmedigin kimse kalmadi cagdastürk len bilen hemen kavga ettin

diyorumya sana yazmama deymez birdaha yazilarimin altina yazi yazma

öncelikle "kibar" kardesim, ibadet bütün dinlerin temelidir. Bunun sünnilikle alakasi yoktur. Bak Musevilere, Hiristiyanlara, Budistlere, hepsinin kendilerine öz bir ibadet sekilleri vardir.
Sence bu dinler neden ibadete önem vermisler söylermisin?
Bu dinler senin mantigina yatar yatmaz ayri mesele ama olaya objektif yaklasarak sorumu bir zahmet küfürsüz birsekilde cevaplayabilirmisin?

selam

Filay