insan bir kere ölüyor ne fena
Bu düzeni degistirmeli
Bir kere yasamali, çok çok ölmeli
En büyük kederler bizim için
Bizim için karsiliksiz sevgiler
Kör kuyular, çikmaz sokaklar bizim için
Dünyaya nasil gelmisiz sormayin
Saygideger annelerimiz üzülmesin

Her yerim ayri ayri ölmeli
Yoksa ölüm yok bana
Bir kursun beynime girsin
Bir hançer kalbime saplansin
Sonra gelsin bir manga asker
Sert bir komut, bir yaylim ates
Birak, kim baglarsan baglasin gözlerimi

Çok düsündüm bile damarlarimi kesmeyi
Rönesans öncesi devirlerden kalma zehirler içmeyi
Ve düsmeyi yüksek kulelerden mermerler üstüne
Ayaklarima tas baglayip denizler altinda ölmeyi
Yine de ölmedim görüyorsun ölmedim
O asagilik hesaplar küçük korkular birakmadi beni
Belki de sen birakmadin bilmiyorum
Biraksaydin çoktan kurtulmus olacaktin
Halbuki simdi benden kurtulman da zor
An-li-yo-rum beni sevmen de zor
Dedim ya; bir yerde ölüm güzel oluyor
Ümit Yasar Oguzcan
*Bugünlerde dilime pelesenk oldu bu siir. Su anki duygu, düsünce ve hisslerimi en iyi anlatan siir bu oldugu için belki de... Gerçekten bir yerde ölüm güzel oluyor bir kurtulus... bir kaçis... ama vaktin gelmediyse ölemiyorsun da....

o kadar güzel anlatmis ki askin zorlugunu

Sana verdigim tavizlerin yarisini kendime verseydim
hic bir derdim kalmazdi benim
senin kadar kendimi sevseydim!

Süpürge ettim saclarimi,
kabullendim suclarini
yerine ben ictim, sakinlestim
icmedin ilaclarini...

Hasta ettin sen beni hasta!
Hasta olan sendin aslinda
deli receteme seni yazmadi doktor
kullanma diyor onu bir daha asla!

Yarabbim


Uslandım değiştim inan bitti
O çılgın, o serseri kız gitti
Hasretinle (yokluğunla) büyüdü gönül
İnadım beni terketti
Sana gördüğün renkler yetmiyor
Bunu bilirim
Bana gözlerin yeterdi
Işığıydı (yeşiliydi) cennetin
Sen hep aynısın
Hep aynı, gem tutmuyor yüreğim
Kaygısız deli
Ayak seslerin hani

Gelmezsin kahretsin
Bilmezler ne hainsin
Sen kurtar Yarabbim
Yanıyorum ateşlerde
Sormazsın beni bilirim
Kırmazsın zincirlerini
Sen kurtar Yarabbim
Yanıyorum...



Süpersin Yildiz..

Vursalar Ölemem!

Kar hazır inmeye saçlarıma
Beklemedim ki beklemedim
Geçsin ömrümün yaz baharı
İstemedim ki istemedim

Gençliğimin gül bahçesinde
Aldı telaş beni ellerine
Sen bırakma beni, kalbimin gerçeği
Düştüm aşkının ayağına
Durma, durmaz geceler
Durma, durmaz çileler
Durma, dursun yüreğim
Sana binlerce kez öleceğim

Bozulur yasaklar, kurallar
Sevişmek bağışlanmaz
Affetme beni
İçimde korkulu heyecan
Aşkınla başım dönerken
Vursalar ölemem!

Hep istemiştim başımı omzuna yaslayacağım sevgili
Ona ağlayıp onunla gülmek onunla doyup ona acıkıp
Ona susayıp onunla bakmak onunla duymak
Her yere gitmek her şeyi öğrenmek
Aşka doymadan mutsuz olmadan
Beraber yaşayıp beraber ölmek istemiştim

Seni o sanmıştım ne kadarda gençtim
Masum ve güzeldim şimdi çok yalnızım
Seni o sanmıştım seni o sanmıştım ne kadar yanıldım
Masum ve güzeldim şimdi çok yalnızım

Ellerin vardı dokunman için yandığım
Gözlerin vardı bakmak için delirdiğim
Önce farklıydık aşkla bağlıydık sevişirken ağlardık
Sevgin vardı vermediğin şevkatin vardı gizlediğin
Yatağın vardı uyumak için

Seni o sanmıştım ne kadarda gençtim
Masum ve güzeldim şimdi çok yalnızım yalnızım yalnızım
Seni o sanmıştım ne kadar yanıldım
Senelerim gitti şimdi çok yalnızım

Seni o sanmıştım seni o sanmıştım ne kadarda gençtim
Masum ve güzeldim şimdi çok yalnızım
Seni o sanmıştım ne kadar yanıldım
Masum ve güzeldim şimdi çok yalnızım

tam kirik kalpler için Yildiz Tilbe"yi pek sevmesem de bu sarkisi güzelmis.

Cocugun sarkisi

Büyüyorum işte ,büyüyorum
Elimde kalem ve kitaplarla.
Yeniyim, yeni şeyler öğreniyorum.
İsimler ,farklı farklı hitaplarla
Büyüyorum...

Hatırlıyor musun o zamanı, hani anne ,
Büyüyünce anlatırım demiştin
Büyüyorum lakin sonu yok mu ne ?
Nihayeti yok mu bu gidişin?
Saatler geçiyor ardarda anne
Sanki her dakika daha bir uzuyorum;
Her an yeni bir ışık gözbebeklerimde
Yine de bakabilmek için bekliyorum
Sonunda güneşin battığı yere

Hala anlatmayacak mısın anne
Ağaçlar neden konuşmazlar,
Çimenler nasıl da bitiyorlar böyle,
Neden ölürken sararıyorlar
Ve nasıl diriliyorlar bahar gelince?

Toprağın altında ne var anne?
İnsanlar yaşar mı orada da?
Neden yaşlananlar gömülürler içine?
Korkmazlar mı yalnız kaldıklarında ?
Kimseyi özlemezler mi gidince?

Güneş neden bu kadar parlak anne ?
Neden hergün doğudan doğar,
Tutabilir miyim onu ellerimle?
Çıkabilir miyim bulutların üstüne kadar,
Oraya kadar taşır mı beni kuşlar?

Zamanla öğrenirsin derdi insanlar...
Zaman geçti gitti ,hala geçiyor
Zamanla artan sadece sorular
Zamansa sessiz, cevap vermiyor
Zamanla anlıyor insanlar

Duyuyorum, anne duyuyorum,
Her dakika yeni yeni sesler.
Her gün yeni şarkılar söylüyorum.
Dinliyorum ne söylüyorsa sözler,
Her gün tekrar tekrar dinliyorum

Ne kadar büyük bu gökyüzü, diyorum
Ben büyüdükçe o da mı büyüyor ne?
Özgürce uçan kuşları izliyorum,
Selam verirlerken gelip geçene
Büyüyorum, göğe doğru, büyüyorum

Büyüyorum anne, hala büyüyorum...
Hani demiştin ya anlatırım diye;
Hiç anlatmayacaksın, biliyorum.
Biliyorum ;saatler gelip geçtikçe
Ben gelmeyecek yılları bekliyorum

Biliyorum anne ,biliyorum
Seninde cevapsız soruların var,
Analatmayacaksın anlıyorum.
Saçlarıma düşecek benim de aklar
Zaman gelip geçiyor ,bekliyorum

Ve anne hep hissediyorum
Mutlulukları ve üzüntüleri;
Ne kadar garip şu insan diyorum,
Gururu büyük ,hazin çöküntüleri...
Oturup haline ağlıyorum...

Ve yazıyorum anne yazıyorum
Kalemim ve kağıdım ellerimde ...
Ruhumun aynasından çiziyorum;
Soluk şekli hala gözlerimde,
Bu anı kalbime kazıyorum.

Biliyorum;sonsuza dek yaşamayacağım,
Önce saçım ağarıp ,yüzüm kırışacak,
Zamanla şöyle uzanacağım ,
Zamanla üstümü örtecek toprak;
Ve ben hala büyüyor olacağım...

ohne Text

bir yerde Ümit biter
solar laleler güller
ask yalan inan buna
perisan hep gönüller..

ayrilmaliyiz artik
gitmeliyim bu yerden
saadet diliyorum
sana beyaz güllerden..

Taptim sana cok sevdim
hep böyle kalacagim
senin mutlu hayatina
uzaktan bakacagim...

Emel Sayinida cok severim.