#1
|
||||
|
||||
![]() Her insan sevmistir
hayatinda, annesini sevmistir, babasini, aldigi arabasini kardesini, esini, arkadasini sevmistir ama hic bir sevgi sevgiliyi sevmek gibi olmamistir. Sevilmemek ne kadar acidir, ... kimimiz biliriz, kimimizse zaten bilmeyiz "sevilmemek nedir?" Onlari hep bi seven olmustur ama asil sorun ne biliyor musunuz, "onlari mi sevmislerdir yoksa onlarin olan baska seyleri mi!?" Bunu böyle düsündügümde bazen "sevilmemek daha iyi" diyorum, ne kadar aci verse de. Sevilmek ne güzel duygudur. Anneniz sever, bananiz sever, kediniz, köpeginiz sever, evdeki kusunuz sever, siz iceri girdiginizde adinizi söyler. Arkadaslariniz vardir, onlar sever sizi ama sevgilinizin sevgisi bir baskadir, o bir baska sever sizi size göre o ölesiye sever. Ücü de farkli duygulardir sevmek, sevilmek ve sevilmemek ama ücü de vardir ta Adem'le Havva'dan bu yana ve olacaktir da bundan sonra. Birbirlerini tamamladikca mutluluk getirir insana ne yaziktir ki her zaman tamamlayamazlar birbirlerini. İnsanoğlu hep sevmek icin bir seyler bekler, "benim icin insan olsun yeter" derken aslinda hep yalan söyleriz, karsinizdaki insandir ama sevmezsiniz. Simdi biraz durun ve düsünün "ben de bunu yaptim mi?" diye, biraz durun ve düsünün! Düsündünüz mü? Bence biraz gercekci olalim cocugumuzu sevmek icin iyi notlar bekleriz, saygi bekleriz, yaramazlik yapmamasini bekleriz. Annemizi sevmek icin her dedigimizi yapmasini bekleriz, hani babamizdan hep korkariz ya onu idare etmesini bekleriz, disari cikarken babamizi sevmek icin ondan hep harslik isteriz verdimi öperiz vermedi mi küseriz. Sevgiliyi sevmek icin ya yakisikli olmasini yada güzel olmasini bekleriz, paranin önemi yok deriz de nedense hep hediye bekleriz, kücücük bir sey yeter deriz de hep daha iyisini gördük mü baska birinde kiskanir cekemeyiz. An gelir severiz ama sevilmeyiz bizde de bi eksiklik vardir, cünkü beklentiler hep farklidir. Kimi zengin olsun ister sevecegi insan, kimi de yakisikli veya güzel belki de romantik olmalidir ama o da paraya dayalidir aslinda ya duygusalik bazisi da gözyasi bekler, duygusallik ister. Sevgi hep satiliktir aslinda, maddi yada manevi degerler bicmisizdir sevgimize. Degerini ödeyen alir onu, severiz o zaman. Severiz de her zaman deger ödeyen bilerek ödemez, bu degeri iste o zaman sevdigimize pisman oluruz ama satiliktir sevgimiz ve bedeli ödenmistir. Bir kizi severiz saclari saridir belki de gözleri yesil, sevgimizin kaynagi budur ilgi duyariz sari saclara veyahut yesil gözlere. Zaten hep ilgi duyduklarimizi sevmez miyiz? Neyi sevmisiz de ilgimizi cekmemistir bi düsünün, önce ilgi duyup sonra sevmeyiz mi? Kiz bedelini ödemistir sevginizin ama istemeden cünkü bu onun dogasinda vardir, iste o zaman sevilmezsiniz demek ki sevilmemekte hayatin icinde vardir. Sevilmek tam tersine siz ödemissinizdir bedeli, cocuksaniz cok uslusunuzdur belki de cok caliskan, anneyseniz cocuklarinizin her istedigini yaparsiniz, babaysaniz her istedigini alirsiniz, sevgili sizi seviyorsa onun da kalbini almissinizdir ya yakisiklisinizdir yada güzel, belki de cok romantik veya duygusal. Sonucta hayatin icinde sevgi vardir ve sevginin icinde üc degisik olgu üc degisik duygu. Ben kendimce siraladim onlari belki katilirsiniz belki de katilmazsiniz. Önce en kötüsü... Sevilmemek aci verir. Sevmek aslinda olayin özüdür ama asla tek degildir, cünkü tek basina cok az sey ifade eder ya sevilmektir onu tamamlayan yada sevilmemek. Sevilmek en güzeli cünkü seviliyorsunuzdur ve size kalan yannizca sevmektir. |