[xGicikoglanx]

Her insan sevmistir

hayatinda, annesini sevmistir, babasini, aldigi arabasini kardesini, esini,

arkadasini sevmistir ama hic bir sevgi sevgiliyi sevmek gibi olmamistir.



Sevilmemek ne kadar acidir,

... kimimiz biliriz, kimimizse zaten bilmeyiz "sevilmemek nedir?" Onlari

hep bi seven olmustur ama asil sorun ne biliyor musunuz, "onlari mi sevmislerdir

yoksa onlarin olan baska seyleri mi!?" Bunu böyle düsündügümde bazen

"sevilmemek daha iyi" diyorum, ne kadar aci verse de.



Sevilmek ne güzel

duygudur. Anneniz sever, bananiz sever, kediniz, köpeginiz sever, evdeki kusunuz

sever, siz iceri girdiginizde adinizi söyler. Arkadaslariniz vardir, onlar

sever sizi ama sevgilinizin sevgisi bir baskadir, o bir baska sever sizi size

göre o ölesiye sever.



Ücü de farkli

duygulardir sevmek, sevilmek ve sevilmemek ama ücü de vardir ta Adem'le

Havva'dan bu yana ve olacaktir da bundan sonra.



Birbirlerini tamamladikca

mutluluk getirir insana ne yaziktir ki her zaman tamamlayamazlar birbirlerini.

İnsanoğlu hep sevmek icin bir seyler bekler, "benim icin insan olsun

yeter" derken aslinda hep yalan söyleriz, karsinizdaki insandir ama

sevmezsiniz. Simdi biraz durun ve düsünün "ben de bunu yaptim mi?" diye,

biraz durun ve düsünün!



Düsündünüz mü? Bence

biraz gercekci olalim cocugumuzu sevmek icin iyi notlar bekleriz, saygi

bekleriz, yaramazlik yapmamasini bekleriz. Annemizi sevmek icin her dedigimizi

yapmasini bekleriz, hani babamizdan hep korkariz ya onu idare etmesini

bekleriz, disari cikarken babamizi sevmek icin ondan hep harslik isteriz

verdimi öperiz vermedi mi küseriz. Sevgiliyi sevmek icin ya yakisikli olmasini

yada güzel olmasini bekleriz, paranin önemi yok deriz de nedense hep hediye

bekleriz, kücücük bir sey yeter deriz de hep daha iyisini gördük mü baska

birinde kiskanir cekemeyiz.



An gelir severiz ama

sevilmeyiz bizde de bi eksiklik vardir, cünkü beklentiler hep farklidir. Kimi

zengin olsun ister sevecegi insan, kimi de yakisikli veya güzel belki de

romantik olmalidir ama o da paraya dayalidir aslinda ya duygusalik bazisi da

gözyasi bekler, duygusallik ister.



Sevgi hep satiliktir

aslinda, maddi yada manevi degerler bicmisizdir sevgimize. Degerini ödeyen alir

onu, severiz o zaman. Severiz de her zaman deger ödeyen bilerek ödemez, bu

degeri iste o zaman sevdigimize pisman oluruz ama satiliktir sevgimiz ve bedeli

ödenmistir.



Bir kizi severiz saclari

saridir belki de gözleri yesil, sevgimizin kaynagi budur ilgi duyariz sari saclara

veyahut yesil gözlere. Zaten hep ilgi duyduklarimizi sevmez miyiz? Neyi sevmisiz

de ilgimizi cekmemistir bi düsünün, önce ilgi duyup sonra sevmeyiz mi?



Kiz bedelini ödemistir

sevginizin ama istemeden cünkü bu onun dogasinda vardir, iste o zaman

sevilmezsiniz demek ki sevilmemekte hayatin icinde vardir.



Sevilmek tam tersine

siz ödemissinizdir bedeli, cocuksaniz cok uslusunuzdur belki de cok caliskan,

anneyseniz cocuklarinizin her istedigini yaparsiniz, babaysaniz her istedigini

alirsiniz, sevgili sizi seviyorsa onun da kalbini almissinizdir ya yakisiklisinizdir

yada güzel, belki de cok romantik veya duygusal.



Sonucta hayatin icinde

sevgi vardir ve sevginin icinde üc degisik olgu üc degisik duygu.



Ben kendimce siraladim

onlari belki katilirsiniz belki de katilmazsiniz.



Önce en kötüsü...

Sevilmemek aci verir.



Sevmek aslinda olayin

özüdür ama asla tek degildir, cünkü tek basina cok az sey ifade eder ya

sevilmektir onu tamamlayan yada sevilmemek.



Sevilmek en güzeli cünkü

seviliyorsunuzdur ve size kalan yannizca sevmektir.