...........................

yani sürekli paranoyak bir hayat sürüyoruz. iyimi kötümü bilmiyorum. sanirim herseyde oldugu gibi buradada iyi ve kötü yanlari var.

yani kötüyü gizlemek iyi biseydir ama biz bazen abartiyoruz.

örnegin, diyelimki delikanli caginda oglumuz issiz, sagda solda sürtüyor veya herhangi bir okulda parttime hademelik yapiyor. tilkinin dedigi gibi cevre'den cekindigimiz icin orada hademelik yapiyor demiyoruz'da, olayi biraz daha güzellestirip anlatiyoruz.

hademe ise, bilmemne bilmemne sorumlusu diyoruz, basit bir hademelik isini ünvan'la anlatiyoruz. kizimiz hastabakici ise, hemsire diyoruz..

cok daha fazla örnek verilebilir belki ama saymakla bitmez.

kisacasi itibarimiza gölge düssün istemiyoruz. cocuklarimizi cok sevdigimiz icin onlari hep övüyoruz. övmek kötü bisey degil ama biz bazen abartiyoruz.

ama bu hep halkimizin dedikoducu olmasindan kaynaklaniyor. toplumsal bir baski var sürekli üzerimizde. aman falanca ne der baskisini daima hissediyoruz bedenimizde. dolayisiyla rahat olamiyoruz, cocuk haytalik yapiyorsa, hayir yapmaz bizimkisi diyoruz..

yabancilarda böyle degil, kimseyi kimsenin yaptigi ilgilendirmiyor, aksam olunca herkes kendi kabuguna cekiliyor. sokakta sesler yükseldiginde kimse pencere'den perdeye aralayip asagiyi dikizlemiyor; bey, ko$ ko$, bak bak, kavga çikti, demiyor..

istisnalar muhakkak olabilir ama dedikoduculuk, merak, sidik yaristirma vs., yabancilardan ziyade daha cok bizim karakteristik özelliklerimizden'dir..

bir babaeskili böyle düsünüyor yani..