Bir insanın maddi her türlü imkânları olduğunu düşünelim amma canı sıkılıyor. Demek ki maddi olan şeyler insanın "canına" yetmiyor. Üstelik daha da sıkabilir. Her şeyi olan kişilere rastladım, "Beni sevindirecek bir şey bulamıyorum." diyor...

Demek ki, maddi imkânların dışında da bazı şeyler istiyor canımız... Aslında "can" dediğimiz, ruhumuzdur. Ruh, Allah'ın hayat sıfatındandır ve İslamiyet'le bütünleşmezse işte o zaman kişide sıkıntılar başlar.

Mesela benim midem ağrıdığında, sinirlerim bozuk olduğunda, canım bir şeye sıkkın olduğunda, hemen kütüphanemdeki bir kitabı alır (ekseriyetle Risale-i Nur) okurum ve o sıkıntılarım gider. O zaman şöyle düşünürüm: Boşuna mı yığmışım baş köşeme bu kitapları? Onlar benim ilacım. Ben bu ilacı herkese tavsiye ederim...

İnsan, zenginlikte, makamda, şöhrette, eğlencede huzur bulsaydı derdi ki, "benim dine ihtiyacım yok". Allah, kullarının böyle bir söz söylememesi için, dünyayı sadece İslamiyet'le cennet ediyor. Bunun örneği de pek çoktur... Kötü alışkanlıkların insanı nasıl esir aldığını ve insanı nasıl perişan ettiğini komşularımızda, arkadaşlarımızda, sosyal hayatta görebiliriz. O kötü hallere düşmemek için İslam'a sarılmamız lazım...

Geçmiş yıllarda bir gün, Dolmabahçe stadyumunun önünden geçiyordum. Bir de baktım ki, kalabalık neredeyse caddeye inmiş.

Dokuz saat sonraki maça, şimdiden kuyruğa girmişler!..

O zaman dedim ki kendi kendime: "Bunların futbola bağlılığını ben de ibadete bağlılıkta gösterebilsem..." İbret almak için o manzarayı bir süre seyrettim...

Dikkat ettiniz mi bilmem; çöplüklerde içi boş konserve kutuları vardır. Kutunun üstünde en meşhur bir marka yazılıdır. "İnsan" kelimesi ise en meşhur markadır... Ben, bazı insanları çöplüğe atılmış boş konserve kutusuna benzetirim. Kişi, manevi değerlerden uzaklaşmışsa, içi boş konserve kutusuna dönmüştür.

İnsanlık tarihi boyunca pek çokları, cennet gibi güzel dünyayı, başına cehennem ederek gitmiştir. Rüzgâr nasıl çerçöpü alıp götürürse, ecel de onları alıp götürmüş, geride boşluk kalmamıştır. Ölemediği için yaşayanlardan, yaşamanın gayesini anlayamayanlardan insanlık zarar görmüştür. Zaten en tehlikeli şey, karşımızdakinin dindar olmasını beklemektir. Halbuki İslam'ı temsil eden, tebliğ edebilir. Temsilde de en önemli husus, İslam ahlâkıyla ahlâklanmaktır.

İnsan şehvetten, şöhretten, maddiyattan ibaret değil ki bunlarla yetinsin... Beynini ilmin çöplüğü yapanlar, kalbini boş, batıl inanç ve fikirlerle dolduranlar, "ben niçin yaratıldım" sorusunun doğru cevabını bulamayanlar, hiçbir zaman ve hiçbir şartta mesut olamazlar!.. İçlerinde hep bir eksiklik duygusu vardır.

İnsan denilen harika makinenin tarifnamesi İslamiyet'tir.

"Benim dünyam cehennem olmuş" diyen herkese iddia ediyorum, İslamiyet'i yaşayanın dünyası cennet olur...

Hekimoglu Ismail

[Billy73]

yobazlik misyonerligini tamda vaybeede bulmusun. haha cok komiksin....yobazforum hosuna gitmiyor galiba