[tweet25]

Anne rahmine düşen ikiz kardeşler önceleri herşeyden habersizmiş. Haftalar birbirini izledikçe onlar da gelişmişler. Elleri, ayakları,iç organları oluşmaya başlamış. Bu arada, etraflarında olup biteni farketmeye başlamışlar. Bulundukları rahat, güvenli yeri tanıdıkça mutlulukları artmış. Birbirlerine hep aynı şeyi söylüyorlarmış:

"Anne rahmine düşmemiz, burada yaşamamız ne harika değil mi?
Hayat ne güzel şey be kardeşim!"

Büyüdükçe, içinde yaşadıkları dünyayı keşfe koyulmuşlar. Öyle ya, hayatın kaynağı neymiş? İşte bunu araştırırken, karşılarına anneleriyle onları birbirine bağlayan kordon çıkmış. Bu kordon sayesinde, hiçbir zahmet çekmeden, güven içinde beslenip büyütüldüklerini tesbit etmişler. "Annemizin şefkati ne kadar büyük! Bize bu kordonla ihtiyacımız olan herşeyi gönderiyor." Artık aylar birbiri ardınca geçiyor, ikizler hızla büyüyor, diğer bir deyişle " yolun sonu"na yaklaşıyormuş. Bu değişiklikleri hayretle gözlemlerken, bir gün gelip bu güzelim dünyayı terkedeceklerinin işaretlerini almaya başlamışlar. Dokuzuncu aya yaklaştıklarında, bu işaretleri daha kuvvetli hissetmeye başlamışlar. Durumdan telaşlanan ikizlerden birisi diğerine sormuş: "Neler oluyor? Bütün bunların anlamı nedir?" Öteki daha sakin ve aklı başındaymış. Üstelik, bulundukları bu dünya çoğu zaman ona yetmiyor; duyguları daha geniş bir alemi arzuluyormuş. O cevap vermiş:

"Bütün bunlar, bu dünyada daha fazla kalamayacağız anlamına geliyor". Ve eklemiş: "Buradaki hayatımızın sonuna yaklaşıyoruz."
"Ama ben gitmek istemiyorum" diye haykırmış kardeşi. "Hep burada kalmak istiyorum.""Elimizden gelen birşey yok. Hem, belki doğumdan sonra hayat vardır." "Bize hayat veren o kordon kesildikten sonra bu nasıl mümkün
olabilir ki?" diye cevaplamış öteki. "Bize hayat veren kordon kesilirse nasıl hayatta kalabiliriz, söyler misin bana? Hem, bak bizden once başkaları da buraya gelmiş ve sonra da gitmişler. Hiçbirisi geri gelmemis ki bize doğumdan sonra hayat olduğunu söylesin. Hayır, bu herşeyin sonu olacak." Bütün bunları söyledikten sonra eklemiş: "Hem, belki de anne diye birşey de yok!" "Olmak zorunda" diye itiraz etmiş kardeşi. "Buraya başka türlü nasıl
gelmiş olabiliriz, nasıl hayatta kalabiliriz ki?"
"Sen hiç anneni gördün mü?" diye üstelemiş öteki. "O belki de sadece zihinlerimizde var. Bir annemiz olduğu düşüncesi bizi rahatlattığı için onu belki de biz uydurduk." Böylece, anne rahmindeki son günleri derin sorgulamalar ve
tartışmalarla geçmiş. Sonunda doğum anı gelmiş çatmış. İkizler dünyalarını terkettiklerinde gözlerini başka bir dünyaya
açmışlar ve sevinçten ağlamaya başlamışlar. Çünkü gördükleri manzara hayallerinin bile ötesindeymis...

[tweet25]

ve ortacagi aratacak despotlugu.
Atatürk ile kemalizmin arasinda baglanti kurulabilir mi?

[1insanol]

Rabbimiz kurani kerimin yaridan cogunu Tarihi olaylara ayirdiginin hikmetlerini düsünebilseydik, Tarihi gizleme gibi bir gaflete düsmezdik.Yine Islam ögretisinden yola cikarsak görecegiz ki;Tarihte liderlerine kayitsiz sartsiz itaat edenler, yanlislarina boyun egen milletler, ya Tarih sahnesinden silinmisler, yada zelil sefil olmuslardir.

Alpininda degindigi vecihle, M kemali tabulastiranlar,Türk milletine yaptiklari kötülüklerin hesabini vermeleri mümkün degildir.

M.kemalin/Kemalizmin tabulastirilmasinin altinda ki en büyük etken , Hilafetin ilga edilmesinin, Büyük israil emelleri ve batililarin Islam beldelerini sömürmesi icin yapildigidir.Tabular kalkarsa Sömürgecilerin sapkasi düser kaygisi var!!! Tarih mizraga benzer hic bir cuvala sihmaz!!Sapka düsmek üzeredir
Aydinlik yarinlara merhaba!

Bakin Arif Kemlizmin gecersizligini ne güzel ineli sözlerle aciklamis




Asıp kesiyor sizi.
Siz de anlayın bizi!
Yurtda sulh, Cihanda sulh!

Yunan da uzattı dil,
Tutturdu oniki mil.
Fakat önemli değil,
Yurtda sulh, Cihanda sulh!

"Yahu yirminci asır,
Yamyamlar hür, Türk esir"
Yani bizde mi kusur?
Yurtda sulh, Cihanda sulh!



Düşmüşsünüz denize,
Ârif ne yapsın size?
Atamız dedi bize,
Yurtda sulh, Cihanda sulh!

Ozan Arif
..................................

ohne Text

[1insanol]

Güzelde senin bu tezine göre ateistler akilsizmi?
Onlarin olmadigina inanmasinin hicbir dayanagi yoktur; bizimse inanmamizi mecbur kilan Eserler vardir...Bundan dolayi bizim inancimiz vahiyle aydinlanmis akliselime dayanir.Biz Terziye gidip ölcü aldirip bire bir elbise diktirseydik senin dedigin dogru olurdu, Terzi bize elbise yolladiysa, biz Terzinin varligina inaniriz..Buna binaen Rabbimiz bizlere "EY IMAN EDENLER" inananlar olarak hitab eder.

Fakat her yerde degil..
Kemalizm i rotasindan saptiranlar Ondan despotizm yaratarak palazlanan ve ülkenin basina bela olan asalaklardir.
Bu insanlar bu duruma gelebilmek icin Cok seyler düsünmüslerdir.
Fakat Bir tek seyi unutmuslardir:

TÜRKIYE"YI !..

Yani Ey IDRAK edenler !..

Onlar Iman etmediler !.. Kalpleri Islam a isindirldi !..

Iman Inanmak degildir. Teslimiyettir.
Arkadasin yazisini " Muhtesem " olarak niteliyebilirim acizane..

Fakat Bu senin Yanlis olduguna delil degildir 1insan kardesim

Ateistler Bilim sayesinde Allah a inanacaklardir.

Fakat iman etmiyeceklerdir.

Bu dünya yi terkettiginizde Gözlerimizi Hayallerimizin Ötesinde bir yere acacagimiz kesin.

Insallah Müslümanlar icin " Gazaplarin Hayal ötesi " olmasin..

[1insanol]

Benzer bir misali yillar önce bir Alman ateiste anlatmistim..Benim misalimde söyle ilave vardi, Anne karnindaki bebelere bir ses, bir haber gelir Evlatlarim Orda sakin olun! yakinda kavusacagiz. isyan etmeyin, kordonu zedelemeye calismayin yoksa ya sakat yada ölü dogarsiniz...
Inanmak istemeyenin gercekleri gözüne soksanizda inanmaz!Cünkü bize bahs edilen iradede bu Hürriyet özgür birakilmistir.Secme hakki

[1insanol]

Arkadasin Allah`a Iman edenlerin Inancini ateistlerin inancsizlik inanciyla özdelestirmesinin gerceklerle bagdastiramadim..yoksa Imani kamil olan idrake karsi cikmamiz mümkün degildir...