Son zamanlarda en çok kafama takılan bir soru işareti var.Neden insanlar tartışmalar veya sohbetlerde istediğini elde edemeyince,hakaret ve saldırıya geçer?Aşağılık duygusu olan,karşısındakine yetemeyen herkeste var bu.Acaba Hav hav lar bundan mıdır? )

Tecavüzcü Ensar Vakfına,Tecavüzcü Ensar vakfı demek suçmuş?Haberiniz olsun,siz siz olun;Tecavüzcü Ensar Vakfına Tecavüzcü Ensar Vakfı demeyin...

Yeni bir güne başlamalı,eski günlerden koparılıp alınmış gülüşlerle.Yeniden aşık olmalı,terketme şansı bırakmamalı mutluluğa.Aşkın kudretli ateşinden yeniden doğmalı,anka kuşunu imrendiren mistik bir havada.Nuh tufanına eş yağmurlar yağmalı,gürleyen göğün ürpertisinden sokulmalı aşk koynumuza.Sanki yeniden yeşeriyormuş gibi,hayata başlanmalı.....Çok mu soyut oldu bu isteğim

Sana sebepsiz serzenişler bırakıyorum giderken.Ufukları aralanmamış hüzünlerlerle birlikte çıkıp gidiyorum işte.Gerçi ben hep gidiyorum,her yıl bir başka adreste açıyorum gözlerimi..Sonbahar da sararıp solan yaprakları izler gibi izliyorum,anılarımın sararmasını.Hep akıntıya karşı kürek çeken biriydim zaten,akıntı bile tükendi,şimdi suyu çekilmiş denizlerde debelenip duruyorum.Karşıma çıkan hiçbirşeyin anlamı yok,uyduruk zoraki hikayeler gibi zoraki hayatlar hep..Zoraki dostlar ve arkadaşları saymıyorum bile....Yaptığım herşey senin yüzü suyu hürmetine yapıyorum.Her defasında esirgeyensin benim için.Çocukluğumda hep kahramanlarım vardı benim,hayata asi gibi sarılmamı sağlayan kahramanlarım.Onca zaman sonra,herşey tüketmişken ömrünü bende,herşey yokoluşa dönerken yüreğimde,aldığım nefes bile yakarken genzimi,sen çıktın karşıma ve beni yeniden dirilten KAHRAMANIM oldun...

Sen olmasaydın,bende böyle bir adam olmazdım.

Aslında yazmak istediğim o kadar şey varki,bir türlü klavye ile barışamadım bugün,nedense?(Akşam nedenini anladım gerçi)
Dünyanın ne kadar kirlenmişliğinden dem vuracaktım bir ara(sanki bir sırmış gibi),sonra ahlak ile ilgili birşey yazacaktım fakat bir türlü toplayamadım...Tabi üşütmemin de bunda payı yok değil.Zaten ben ölümsüz şairlerden alıntı yapıyorsam,bilinki kafam dağınık.Dağınıklık nicel birikim sürecidir bu arada.Ardından bir nitel patlama gelir ve ben biraz daha olgunlaşarak,biraz daha herşeyden uzaklaşarak kendime gelmeye başlarım....Kendimden nereye gittiğimi bilmiyorum şuan.....

Gelgelelim,
Beter, bize kısmetmiş.
Ölüm, böyle altı okka koymaz adama,
Susmak ve beklemek, müthiş
Genciz, namlu gibi,
Ve çatal yürek,
Barışa, bayrama hasret
Uykulara, derin, kaygısız, rahat,
Otuziki dişimizle gülmeye,
Doyasıya sevişmeye,yemeğe...
Kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri,
Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret
Ve asıl biz biliriz kederi...

Hep tanıdık gelir bana aşk acısı yaşayanlar.Kimbilir dünyanın hangi ucunda,hangi umutsuz sevda dan almışlardır yaralarını,yarasını gösterirken boynu önüne düşer aşığın.Gururu vardır sahiplendiği,onuru ile aşkı amansızca savunur.Gerçek olmadığını bile bile,gerçekmiş gibi yaşar aşkını içinde....Kısaca aşıklar birbirlerini acılarından tanırlar....

Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin...
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım.
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
İçimden bir şey :
belki diyor.

Evet yine kaldık sizlerle başbaşa;ben keyfim ve kahyası.Kürkçü dükkanı hesabı,dönüp dolaşıp,bir kısır döngüdeymişiz gib,başa dönüyoruz.Saatimiz ne zaman birinde durdu,neyi vardı pek bilemedik.Tamirci olamayacak kadar çıraktık hayatta.Usta olurmuyuz yada biri bize o yolu açarmı bilemiyorum.Acemice yola devam yinede...