" Ne kadar az seversen, okadarda az korku..."
ne kadar az korkuysa, okadar da az sevgi hayatta...

simdi ne kadar sorular sorsan bile cevap bulmak, zaman ister zaman, nede olsa her sorunun bir cevapi ve bir zamani vardir...
kesin olan sudur ki, zamanla cevaplarinda seni bulacakdir...eger seni bu cevapla sakinlestirebilmissem ne mutlu benim cevaplarima

ohne Text

..ja so geht es Menschen, die noch tiefsinnige Gedanken pflegen..da empfehle ich dir meditation..in aller stille..oder vielleicht doch eine astralreise rhiz? .. es gibt da einige techniken, die man auch alleine durchführen kann..dann sieht man die welt mit ganz anderen augen..wie unwahr..wie eine matrix..und genau das ist sie auch..

[voli]

Dazu fällt mir spontan was von Bernard Shaw ein...
Der vernüftige Mensch passt sich der Welt an.
Der unvernüftige besteht auf den Versuch, die Welt sich anzupassen. Aus diesem Grund hängt aller Fortschritt von unvernüftigen Menschen ab.

Gidiyor musun diye sorma bana.
Gönderen sensin.
Ne terk etmeyi istedim seni,
Ne de daha yaşamadığımız bu aşkı toprağa gömmeyi.
Senin kadar öfkeliyim ben de.
Senin kadar endişeli...
Bir dokunuşunla bin kenti yıkacak güç verirdin bana
Ama inandıramadım seni.
Sen, sorgularken beni kafanda
Ben, gözlerinin içine bakıyordum kuşkuyla.
Bir tek sözün bağlardı beni sana,
Oysa sen hep susmanın koynunda.
Aşkın içine bir kez girdi mi kuşku,
Teslim alır bedenleri de.
Sütten çıkmış ak kaşık değildim
Ama yalanı sokmadım iki kişilik dünyamıza.
O dünya ki bazen minicik bir odada
Bazen kentin ortasında şekillendi.
Nasıl da güzeldi...
Zaten varsın diye her şey güzeldi ama
Sen buna inanmadın. Ah bu sorular...
Yaşamak varken sevdayı delice,
Niye boğarız sorularla?
Nasıl ikna edebilirdim seni?
Ben, aşk dedikçe sen, dur dedin.
Ben, seninleyim dedikçe
Sen, hayır dedin.
Zaten az konuşan sen
Olumsuz ne kadar sözcük varsa
Bulup çıkardın ortaya.
Bense hiç bir şey diyemedim.
Ne kadar zarar vermişim sana meğer.
Nasıl değiştirmişim seni.
Oysa hiç böyle düşünmemiştim.
Kimseye zarar vermek istemem ben.
Kimseyi olduğundan farklı bir hale getirmek istemem.
Ama öyle oldu işte.
Demek ki; gitmelerin zamanı şimdi.
Çocukluğuna sığınır atlatırsın bu acıyı.
Ne sevişmelerimiz kalır aklında, ne sevda sözlerimiz.
Rahat değilim diyordun ya, rahat ol artık.
Gülüşlerini saklaman için bir neden kalmadı.
Tedirginliğinin sebebi de kalktı ortadan.
Biliyor musun bir tanem!
Gidişim yürekten değil, zorunluluktan.
Sanma ki, bu toy sevdayı başka kimliklere taşırım.
Sanma ki, benden sakladığın gülüşleri
yalancı yüzlerde ararım.
Seni de götürürüm yüreğimde.
Her zaman yokluğunu taşırım.
Bulup, bulup kaybettim seni bebeğim.
Ne yazık ki, tozduman edemedim kuşkularını.
Ne yazık ki, kalamadın bana.
Öpücüğümün kokusu kalacak kapının eşiğinde.
Kokladıkça; bizi bir yanlışa mahkum ettiğini anlayacaksın.

[feli20]

...man befindet sich mitten in der Gesellschaft und fühlt sich doch so allein. Man denkt, ich pass hier gar nicht rein, wobei du dich eigentlich immer in dieser Gesellschaft aufhaltest. Du willst raus. Du willst tatsächlich alleine sein. Die innere Stimme wird immer lauter in dir und du begibst dich nach draußen. Mit schnellen Schritten läufst du nach Hause, um endlich alleine zu sein und kaum bist du daheim, fühlst du dich einsamer denje. Du suchst nach Geborgenheit und findest es nicht. Das tut weh.

*lg*

[feli20]

vertraue da meistens meinem Instinkt. Aber sehr schön geschrieben. Respekt.

*lg*

Solche Gedanken hatte ich oftmals vor ein paar Jahren.

Ich schrieb es der Pubertät zu.
Schwieg,
ünterdrückte.

Nun weiss ich, es ist deine innere Stimme, die du fürchten solltest

Jeder hat seinen Weg gefunden, damit umzugehen.
Du wirst ihn auch finden.

So long :P

[feli20]

...ist nicht meine innere Stimme die nach Einsamkeit schreit sondern die meiner Cousine. Sie hat diesen Text verfasst und ich habe es für sie hier eingetragen, um auch andere Meinungen hierüber zu erfahren. Ich muss ehrlich sein, ich habs nicht so mit Philosophie. Noch tu ich mir schwer damit. Aber ich lerne es ja noch :-)

*lg* (warum kein *lg* machen?)