....." Yasantim sanki durmustu,sadece nefes aliyor,yiyor,iciyor ve uyuyordum.Ancak bunlari yapiyorum diye yasadigimdan bahsetmem mümkün degildi;cünkü ruhumu rahatlatacak ve aklimi tatmin edecek bir arzum yoktu,aslinda sunu da cok iyi biliyordum ki,bir arzum oldugunda onu gerceklestirsem de gerceklestirmesem de sonunda bir sey degismiyecekti.

Yasamayi sürdürüyordum ama bu sadce yasam fonksiyonlarimi sürdürmekten ibaretti.Bir ucurumun basina gelmistim ve önümde yok olustan baska bir sey olmadigini cok iyi görüyordum.Ulastigim sonuca kayitsiz kalmam imkansiz oldugu gibi,önümde yanlizca aci gercegin durdugunu görmemek icin gözlerimi kapatmam da imkansizdi...Yasadigim Tam bir perisanlikti.

Bir seyyahla onun cölde karsilastigi yirtici hayvanlari anlatan Sark ( dogu ) masalini kim bilmez ki ?..
Seyyah yirtici bir hayvandan kendini kurtarmak icin kendini kurumus bir kuyuya atar.Tam o anda kuyunun dibinde onu yutmak icin agzini acmis bekleyen bir ejderha görür.Yirtici hayvan tarafindan parcalanmamak icin yukariya cikmaya cesaret edemiyen ama ejderha tarafindan yutulmamak icin asagiya da atliyamayan bu zavalli seyyah,Kuyunun duvar taslari arasinda boy vermis bir dali yakalar ve ona simsiki tutunur.

Az sonra elleri uyusmaya baslar ve kendisini her iki tarafta da bekliyen felaketin kucagina düsecegini anlar;ancak dali hala simsiki tutmaktadir. O sirada bir kac farenin onun tutundugu dalin cevresinde dolasmakta ve ve dali kemirmekmekte oldugunu görür.Dal kopacak ve o da canavarin agzinin ortasina düsecektir.

Seyyah bunu görünce artik hic kurtulma ümidinin kalmadigini anlar.Caresizlik icinde cevresine bakinirken,Dalin yapraklarinda Bal damlalari görür;dilini uzatir ve bunlari yalamaya baslar.

Iste ben de aynen bu seyyahin bir benzeriydim.Ölüm ejderhasinin kacinilmaz bir sekilde beni bekledigini beni parcalamaya hazir oldugunu bildigim halde Son bir ümitle hayatin dallarina tutunuyordum ve bu azaba niye düstügümü de aklim bir türlü almiyordu.Bana o güne kadar teselli vermis olan bali yalamayi deniyordum;ancak bal artik tat vermez olmustu.ölüm ejderhasi agzini acmis beni yutmak icin beklerken,yasamin kemirgen fareleri de tutundugum dali kopartmaya calisiyordu.Bense artik sadece kendilerinden Kacamiyacagim o ejderha ile fareleri görüyor,gözümü onlarin üzerinden ayiramiyordum.Üstelik Bu bir masal degildi;gercegin takendisiydi. Bu aksinin Ispatlanamiyacagi ve herkesin algiliyabilecegi bir gercektir.

Soru: Nicin yasiyorum ?

Cevap:Sonsuz büyük bir makanda,sonsuz zaman icinde sonsuz kücük parcaciklar,sonsuz kücük bilesimler icinde degisirler ve eger bu degisimlerin yasalarini kavriyamamissan,yer yüzünde nicin yasadigini da kavriyamamissindir.

Ayni sekilde düsünce aninda kendi kendime söyle diyordum:" bütün insanlik onu yöneten manavi ilkelere ve ideallere dayanarak gelisiyor.Bu idealler dinler de Bilimlerde sanatlarda,devlet sekillerinde ifadesini buluyor.Bu idealler gittikce yükselmekte ve insanlikta gittikce daha yüksek mutluluga tirmanmaktadir.Ben de insanligin bir parcasiyim bu nedenle benim görevim,insanligin ideallerini ögrenmek ve bunlarin gerceklestirilmesine katkida bulunmaktir. "

Zihin gücümün zayif oldugu siralarda bu cevapla yetindim.Ancak Yasamin sorusu icimde tüm netligi ile uyanir uyanmaz,Bu teoride birden bire yikiliverdi.Bilimlerin insanligin kücük bir bölümünün arastirilmasindan cikardigi ve genel gecer sonuclar olarak sunmaya calistigi vicdansiz vurdumduymazligi ile insanligin ideallerinin yer aldigi bu felsefenin bir cok yönünün karsitliklar yigini olmasi bir yana,bu felsefenin aptalca demiyeyim ama sasilacak noktasi suydu:

Her Insanin Karsisina cikan " ben neyim ? " ve " Nicin yasiyorum "... ya da " Benim Görevim ne ?" sorularini cevaplandirmak istiyorsak önce su soruyu Cözmemiz gerekiyor:

Bizim yanlizca cok kücük bir zaman diliminde,cok kücük bir parcasini bildigimiz O bütünün ve insanligin varliginin anlami nedir ?..

Insan Bunu yanitliyabilmek icin öncelikle bu bahsi gecen sirlarla dolu insanligi,yani daha kendini bile kavrayamamis insanlardan kurulu insanligin ne oldugunu kavramak zorundadir.

Kendine nasil yasamaliyim sorusunu samimeyetle soran insan,deneysel bilimlerin bu soruya verdigi " Sonsuz evrendeki zaman ve birlesme imkanlari bakimindan sonsuz parcaciklari arastir;sonra kendi hayatini anliyacaksin " seklindeki Cevapla nasil tatmin olmuyorsa ayni insan su cevapla da yetinmiyecektir:

"Baslangicini ve sonunu hic bilmedigimiz ve belkide en kücük parcacigini bile tanimadigimiz insanliga ait bütün yasam anlayislarini arastir; iste o zaman kendi yasaminin anlamini kavrayacaksin..


Ben Tolstoy u sevdim )

sizi bilmem´..

Devam edecek tabii..

Hastalik yaslilik ve ölümü hic görmemis ve onlarin ne oldugunu bilmeyen genc mutlu prens Sakya muni bir gezinti sirasinda Görünüsü perisan disleri dökülmüs salyalari akan bir ihtiyara rastlar.O zamana kadar Ihtiyarligin ne oldugunu bilmeyen prens saskinlik icinde arabacisina bunun ne oldugunu adamin nasil olupta bu acinasi itici hale düstügünü sorar.Bunun bütün insanlarin ortak kaderi oldugunu kendisi Kral oglu olsa bile ayni seyin kendi basina gelmesinin de mukadder oldugunu ögrenince gezisine devam edemez ve bu konuda düsünmek icin geri dönmek ister.Tek basina bir köseye cekilerek günler boyunca düsünür ve anlasilan sonunda bir teselli bulur.Cünkü yine keyifli ve mutlu olarak bir geziye cikar.Bu defa karsisina vucudu sisler icinde gücsüz gözlerinin feri sönmüs hasta bir adam cikar.O güne kadar hastaligi hic bilmeyen Prens arabayi durdurur ve arabaciya bunun ne oldugunu sorar.Bunun hastalik oldugunu herkesin basina gelebilecegini,saglikli ve mutlu bir kral olan kendisinin bile ayni hastaliga yakalanabilecegini ögrenince yine nesesini ve cesaretini kaybeder,geri dönmeyi emreder.Daha önce oldugu gibi yine düsüncelere dalarak teselli arar.Aradigi teselliyi bulur ki ücüncü kez geziye cikar.Bu ücüncü gezisinde yine bir manzara ile karsilasir .bir seyin insanlar tarafindan tasinmakta oldugunu görür arabaciya sorar:

-Bu nedir ?..
-Bir Cenazedir efendim
-Cenaze ne demek ?Bu herkesin sonudur.
-Prens ölüye yaklasir,örtüyü acar yüzüne bakar.
-Simdi ne yapacaklar onu diye sorar
-Onu gömecekler
-Niye ?
-Cünkü artik kesinlikle canlanmayacak ve gelecekte ondan sadece pis bir koku ve kurtcuklardan baska hic bir seykalmayacak.

-Ve Bu insanlarin Kaderi öyle mi ?Benim de mi ?Beni de gömecekler benden geriye de pis bir koku ve kurtcuklardan baska bir sey kalmiyacak öyle mi ? Beni de kurtcuklar mi yiyecek ?

-Evet
-Geri dönelim artik gezmek istemiyorum ve bir daha bunu istemiyecegim.

Sakya Muni bu defa teselli bulamadi ve yasamin en büyük dert oldugu sonucuna vardi.Bütün gücünü kendini ve baskalarini bundan kurtarmaya harcadi.Yasamdan öyle kurtulsunlar kiölümden sonra hic bir bicimde tekrarlanmasin ve yasam kökünden kazinmis olsun.

Yasamin sorularina cevap verdigi zaman Insan bilgeliginin cevaplari bu dogrultudadir.

Sokrates:"Maddi hayat bir derttir ve yalandir.Bu yüzden maddi hayatin yok edilmesi bir mutluluktur ve biz bunu dilemeliyiz " der.

Schopenhauer:"Hayat olmasi gereken bir seydir ama bir derttir.Hiclige gecis ise hayattaki tek mutluluktur " der.

Hz. Süleyman:"Dünyada ki her seydelilik ve bilgelik,zenginlik ve yoksulluk,sevinc ve aci;bunlarin hepsi bostur,HICTIR.Insan ölüp gider ve ardinda hic bir sey kalmaz ve bu sacmadir" der.

Buda:"Istirabin acinin gücten düsmenin ihtiyarligin ve ölümün kacinilmazliginin bilinci ile yasanmaz insan kendini hayattan ve hayatin her imkanindan kurtarmak zorundadir " der.

Bilimlerin Icinde dolasmam beni caresizlikten kurtaramadigi gibi,bu caresizligimi daha da arttirdi.bu bilimlerden biri yasamin sorularina hic cevap vermedi. Bir baska bilim ise digerinin tersine soruma dogrudan cevap vererek benim caresizligimi onayladi ve bana gösterdi ki,Ulastigim sonuc benim yanilmisligimin,benim hastalikli ruh halimin meyvesi degil.Yani benim dogru düsündügümü ve insanligin dahileri ile ayni sonuclara vardigimi onayladi.

bunda yanilma yok;her sey bos ve ölüm yasamdan cok daha iyi:Insanin yasamdan kendini mutlaka kurtarmasi gerek hic dogmamis olan ise ne mutlu.

Cözümü bilim de bulamamistimve bu cözümü yasamda aramaya baslamistim;umudum onu cevremdeki insanlarda bulabilmekti.Böylece insanlari gözlemlemeye basladim.Beni caresizlige sürükliyen bu sorulara karsi diger Insanlarin nasil tavir takindiklarini merak ediyordum.Peki.Ögremim seviyeleri ve yasam tarzlariyla bana benziyen bu insanlar nasil bir cevap bulmuslardi ?Gördüm ki benim cevremdeki bu insanlar icinde bulundugumuz bu korkunc durumdan kurtulmak icin dört farkli cikis yolu bulmuslardi

birinci cikis yolu Bilgisizlik yoluydu ve bu yol sundan ibaretti:

Hayatin bir bela ve sacmalik oldugunu bilmek ve kavramamak

Ikinci cikis yolu ise Epikürcü cikis yoluydu Bu düsüncenin esasi suydu:

Insan Hayatin Umutsuzlugunu bilse de onun sundugu nimetleri tatmaktir.

Benim cevremdeki insanlarin cogunlugu yasama imkanini ancak böyle buluyordu.Icinde bulunduklari sartlar ise onlarin dertten cok nimet kazanmasini sagliyor ve ahlaki duyarsizliklari sayesinde unutma imkani buluyorlardi.Bu ahlaksizlik ve duyarsizliklarina ragmen iyi durumda olmalari ise sadece Rastlantidir.

Cagimiz Insanliginin büyük bölümü böyle düsünmekte böyle hisetmektedir.Bu insanlardan bazilarinin düsünce ve hayal güclerinin felcini felsefe diye ilan etmeleriyse bu Insanlari yasamin sorunlarini görmemek ici bali yalamayi sürdürenler gurubundan ayirmaz. benim bu insanlara da uymam mümkün degildi.onlarin Hayal gücünün duyarsizligi bende olmadigi icin,yapay olarakta bunu sagliyamazdim.Gözlerimi onlari bir kere görmüs olan herhangi bir insan gibi,farelerden ve ejderhadan ceviremezdim.

Ücüncü Cikis yolu ,güc ve enerjinin cikis yoluydu esasi suydu:

Insan Hayatin dert ve sacmalik oldugunu anlayinca ONU YOK ETMELIDIR !..

Dördüncü Cikis yolu ise Zayiflil yoluydu ve bunun esasi suydu:

Insan yasamin dert ve sacmalik oldugunu kavradigi ve bu yasamdan bir sey cikmayacagini bildigi halde onu sürdürmeye son vermez.

bu gurubun insanlari Ölümün hayatdan daha iyi oldugunu bilirler.Fakat onlar yanilgilarina bir an önce son vererek kendilerini öldürecek akillica davranma gücüne sahip olmadiklari icin,sanki bir seyler bekliyorlar gibi davranirlar;Bu zayifligin yoludur;cünkü ben daha iyi olani biliyorsam ve buna gücüm de yetiyorsa kendimi daha iyi olana vermekten neden geri kalacaktim ?

Iste ben bu guruptaydim.

Benim Gurubumun Insanlari kendilerini O korkunc celiskiden cesitli sekillerle kurtariyorlardi.Aklimi ne kadar zorlasamda,bu dördüncü cikis yolunun yanina bir besinci yol koyamiyordum.Sadece bazi careler vardi.Bu carelerden biri yasamin sacmali ve dert oldugunu bos oldugunu ve bu yasami sürdürmemenin daha iyi bir yol oldugunu kavramamakti.Fakat bunu bilmemek benim icin mümküm degildi.Bunu bir kere görmüstüm ve bilmemezlikten gelemez ve gözlerimi bundan ceviremezdim..

Ikinci care Hayati oldugu gibi kabullenmek ve gelecegi düsünmemektir.Ancak ben bunuda yapamazdim.Ihtiyarlik ve ölümün var oldugunu bildigim halde Sakya-Muni gibi geziye gidemezdim.Yasam gücümün cok güclü olmasina ragmen kisa bir süre icin bana zevk veren anlik tesadüflerden hoslanmiyordum.

Ücüncü care yasamin bir bela ,delilik oldugunu anladiktan sonra ona son vermek Intihar etmekti.Bunu kavramistim ama sebebini bende bilmem kendimi öldürmeyi hic denemedim.

Dödüncü care hz. süleyman in ve Schopenhauer in durumunda yasamak,yasam denilen seyin bana yapilan aptalca bir saka oldugunu bilmek ama yine de yasamaktir.Yikanmak,giyinmek,yemek yemek,konusmak,hatta kitap yazmaktir.Bu benim icin igrenc bir seydi aci ve istirap doluydu ama yine de yasamimi sürdürdüm.

Aklim yasamin akilsizca bir sey oldugunu kabul etmisti.Eger daha yüksek bir akil yoksa ki yoktur ve varligi hic bir seyle ispatlanamaz o halde bence akil yasamin olusumunu meydana getirir.Akil olmazsa benim icin yasam da olmaz.Fakat bu akil eger yasamin sebebi ise yasami nasil inkar edebiliriz ki ? Ya da ben Tam tersine yasam olmazsa benim aklim da olmaz;yani akil yasamin yaratigidir.Yasam her seydir.Akil yasamin meyvesidir ve bu akil bu yasami inkar etmektedir. Bu Noktada dogru olmayan bir seyin var oldugun his ediyorum.

Yasamin bos oldugunu gözlemlemek Öyle büyük bir akillilik degil.Bu düsünce eski caglardan beri dile getirilir;hem de en basit insanlar tarafindan bile.Fakat bu insanlar yinede yasamislardir ve yasiyorlar.Herkes nasil oluyrda yasamayi sürdürüyor ve yasamin akla uygunlugundan bir an olsun süphe etmiyor bunu anlamiyorum.

Bilgelerin bilgelikleriyle onaylanmis olan bilgim bana sunu Göstermisti ki,dünyada var olan canli cansiz ger sey son derece bilgeceydi;yanlizca benim durumum cok aptalcaydi.Bu ahmaklar yani insanlarin büyük cogunlugu dünyadaki canli cansiz tüm varliklarin yapisi hakkinda en ufak bir seyi bile bilmeden yasiyorlardi.Fakat Bu insanlar sonucta yasiyorlardi ve yasamlarinin son derece akla uygun olarak düzenlenmis olduklarina inaniyorlardi.

bütün Bu düsünceler aklima su soruyu getirdi: " Ya Henüz bilmedigim bir sey varsa ? "

Cehaletde iste aynen böyle calisir.Cehalet Hep ayni seyi söyler ve eger bilmedigi bir sey karsina cikarsa onun sacma oldugunu söyler.Aslinda insanlik bir bütündür;yani yasamis olan ve yasayan tüm insanlar sanki hayatin anlamini kavramis gibi davranirlar.Cünkü onu kavramamis olsalardi yasayabilmis olamazlardi.

bilmedigimiz ne kadar kesin olsa da,yine yasamin anlamini ögrenmeyi bahsetmedi bizlere.Yasayan bütün insanlar Milyonlarca insan yasamin anlamindan hic süphe etmiyor.

en karanlik caglardan bu güne gelinceye kadar yasamin bos ve anlamsiz oldugunu bana ispat eden o görüsleri tasiyan tüm insanlar,buna ragmen yasamis ve yasama yinede bir anlam vermislerdir.

Benim icimdeki ve cevremdeki her sey,maddi ve maddi olmayan ne varsa,hepsi onlari yasam hakkindaki bilgilerinin meyvesidir.Zekamin Bu yasami yargilama ve lanetlemeye yarayan araclari benim tarafimdan degil onlar tarafindan meydana getirilmistir.

Ben dogdum egitildim,büyüdüm.Onlara demiri yeryüzüne cikardi ve isledi,onlar ormani acmayi ögretti,onlar inekleri ve atlari ehlilestirdi,onlar ekin ekmeyi ögretti,onlar birlikte yasamayi ögretti,Onlar yasantimizi saglam bir bicime soktu,Onlar bana konusmayi düsünmeyi yazi yazmayi ögretti.yiyip icmem giyinmem ve ders görüp egitilmem onlar sayesinde oldu

Onlarin eseri olan ben yine onlarin düsünce ve sözleri ile düsünerek onlara diyorum ki:

Bunlarin hepsi bos ve anlamsizdir. " BUNDA BIR YANLISLIK VAR " diyordum kendi kendime.
Fakat Bu yanlislik neydi,Iste onu bulamiyordum.

......."Yakinimdaki Insanlarin olusturdugu cevreye baktigimda,o soruyu anlamayan bir cok insan görmüstüm.Soruyu anlamis ya da anlamaya calisan bir cok insan ise yasamin sarhoslugu icinde onu susuturmustu.Diger yandan onu anlayan ve yasamlarina son verenler ile ne kadar kacmaya calissalar da,en sonunda onu anlayan ve yasamlarini caresizlik icinde sürdürme zayifligini gösterenler de vardi.Bu tahsilli zengin ve avare insanlardan olusan ve benim de dahil oldugum dar cevrenin bütün insanlik demek oldugu yanilgisi icinde yasamistim.Bir zamanlar yasamis ve simdi yasamakta olan milyonlarca insan,birer insan degil sanki birer hayvandi

Allah ile birlesme:

Tahsililerin ve bilgililerin temsil ettigi sekliyle,yani akil yoluyla elde edilen bilgi,yasamin anlamini inkar etmektir.Insanligin büyük bölümü ise bu anlami akla dayandirilmamis bilgide görmektedirler.Akla dayandirilmamis bu bilgi ise inanctir.Yani benim Red etmem gerektigine inandigim inanc.

Bir ya da üclü bir Tanri ya,dünya nin 6 günde yaratilmis olduguna,Seytan a,melege ve benim aklimi kaybetmedigim sürece kabul etmiyecegim her seye duyulan inanc ( Ne de sana /size benziyor cim bom )

Icinde bulundugum durum dehset vericiydi.Biliyordum ki akla dayali bilgi yolunu izledigimde yasami inkardan baska bir sey bulamiyacaktim.Akla dayali Bilgiden cikan sonucda suydu:Hayat Bir beladir ve insanlar bunu bilirler.Yasamamak Insanlarin elindedir.Fakat onlar yinede yasadilar ve yasiyorlar.Bende hayatin anlamsiz bir sey bir bela oldugunu cok iyi bildigim halde yasdim ve yasiyorum.Yasamin anlamini kavramak icin kendimi akildan kurtarmaliyim;yani bu anlam olmadan var olmayan akildan.Inancdan cikabilecek en iyi sonuc buydu.

Icine düstügüm celiskilerle beraber iki yol aciliyordu önümde: ya benim akla yatkin dedigim sey benim düsündügüm kadar akla yatkin degildi,Ya da bana sacma olarak görünen sey düsündügüm kadar sacma degildi.Böylece akla dayali bilgi nin ilerleyisini gözlemlemeye basladim.

......."Yakinimdaki Insanlarin olusturdugu cevreye baktigimda,o soruyu anlamayan bir cok insan görmüstüm.Soruyu anlamis ya da anlamaya calisan bir cok insan ise yasamin sarhoslugu icinde onu susuturmustu.Diger yandan onu anlayan ve yasamlarina son verenler ile ne kadar kacmaya calissalar da,en sonunda onu anlayan ve yasamlarini caresizlik icinde sürdürme zayifligini gösterenler de vardi.Bu tahsilli zengin ve avare insanlardan olusan ve benim de dahil oldugum dar cevrenin bütün insanlik demek oldugu yanilgisi icinde yasamistim.Bir zamanlar yasamis ve simdi yasamakta olan milyonlarca insan,birer insan degil sanki birer hayvandi

Allah ile birlesme:

Tahsililerin ve bilgililerin temsil ettigi sekliyle,yani akil yoluyla elde edilen bilgi,yasamin anlamini inkar etmektir.Insanligin büyük bölümü ise bu anlami akla dayandirilmamis bilgide görmektedirler.Akla dayandirilmamis bu bilgi ise inanctir.Yani benim Red etmem gerektigine inandigim inanc.

Bir ya da üclü bir Tanri ya,dünya nin 6 günde yaratilmis olduguna,Seytan a,melege ve benim aklimi kaybetmedigim sürece kabul etmiyecegim her seye duyulan inanc ( Ne de sana /size benziyor cim bom )

Icinde bulundugum durum dehset vericiydi.Biliyordum ki akla dayali bilgi yolunu izledigimde yasami inkardan baska bir sey bulamiyacaktim.Akla dayali Bilgiden cikan sonucda suydu:Hayat Bir beladir ve insanlar bunu bilirler.Yasamamak Insanlarin elindedir.Fakat onlar yinede yasadilar ve yasiyorlar.Bende hayatin anlamsiz bir sey bir bela oldugunu cok iyi bildigim halde yasdim ve yasiyorum.Yasamin anlamini kavramak icin kendimi akildan kurtarmaliyim;yani bu anlam olmadan var olmayan akildan.Inancdan cikabilecek en iyi sonuc buydu.

Icine düstügüm celiskilerle beraber iki yol aciliyordu önümde: ya benim akla yatkin dedigim sey benim düsündügüm kadar akla yatkin degildi,Ya da bana sacma olarak görünen sey düsündügüm kadar sacma degildi.Böylece akla dayali bilgi nin ilerleyisini gözlemlemeye basladim. (L.N. Tolstoy )

Ondan da gectik bir Insan mi ?..

Bana göre Asagilik bir Katil.

Bunu niye Din Forumuna actim ?..
Cünkü Ortada Acilar Ceken Yaralari kapanmasi söyle bir yana dursun,yeniden desilen Bir aile var : IPEKCI ailesi !..
Bu Insanlarin Gözüne baka baka Dalga gecer gibi Bu yaratigi salivermek adalet midir ?..
Adalet Ise:

Bu Olaylarla hic Alakasi olmayan kisilerin,yine olaylarla alakasi olmayan baska kisilerden aldigi yetkiye dayanarak Uyguladuiklari Adalet nasil Adalettir ?..

Islam Dini Buna Adalet demez..

O halde önce bizim adalet dedigimiz Sey ( !? ) hakkinda tartisalim mi ?..
Daha sonra Adaleti Tartisabiliriz..

Buyrun..

ohne Text

[1insanol]

Stefan Zweig,Tolstoyu anlatiyor..
. Tolstoy u artik $an $öhret sanat tatmin etmez .Duygulardan gelen mutluluk mesajina artik inanmiyor,sanat onu avutamiyor,ucup gitmis gencligin ate$li sarho$lugu,geride yikintilar birakmi$.Inancsizligin icinde bogulan bazi sanatcilar gibil yapmayip,´Kendimi nasil kurtarabilirim´sorusunu kendine sorar ??ve yolun daha ortasindayken durur ,ve alcak gönüllülükle´BANA MANEVI GÜC VER ALLAH`IM VE BA$KALARININDA SENI BULMALARINA YARDIMCI OLMAMI SAGLA´Diyerek yaraticiya siginmaktan ba$ka bir yol olmadigini tüm Dünyaya haykirir.

[1insanol]

ADALETI ANLATMAK koloy olsada,yasamak, yasatmak onu savunup hayata hakim kilmak her baba yigitin isi degildir...Hele hele hic bir beseri sistemin harci degildir.

"ADALET MÜLKÜN TEMELIDIR" gercegi beseri sistemlerin varabilecegi bir merci degildir.

Neden degildir,diye bir soru sorulursa? Deriz ki: her bireyin kendini incelemesi buna gereken cevabi bulmaya yetecektir.

Insan %100 adil bir varlik degildirda ondan
Insan,yaratilis itibariyle, Taraftardir, Egoistir...yeri gelir meleklesir, yeri gelir $eytana papucu tersine giyindirir de ondan. Kaygan bir satihte yüreyen bir varliktir da ondan.

Böyle eksik bir varlik kanunlar vaaz edip, kendi gibil insanlara hükm ederse mutlaka Adaletsizlik hüküm sürecektir.(bilmem Örnek göstermeye gerek varmi?)

Insan oglununun Dünyaya Kanunlar vaaz etmek icin gönderilmedigi,Islam inancinda acik bir ifadeyle anlatilir..,Insani en iyi sekilde anlatan yüce Islam dini YARATMANINDA,KANUN KOYMANINDA ALLAH(cc)Ait OLDUGUNU Acik bir ifadeyle aciklarken; Insan vicdanina tipa tip denk gelen kanunlar vaaz etmistir.Vaaz etmekle kalmamis, bunlara inanip uygulamayi inacin geregi oldugunu degismez kanun haline getirmistir.

Isvicreli mes$hur Hukuk profesörü,Rogen`in "ADIL KANUNLAR VAAZ ETMEK ICIN TANRI OLMAK GEREKIR"sözü bu gercegin bir ifadesi olsa gerekir.

Islam Kanunlari vicdanlari rahatlatan ALLAH(cc)kaunlaridir.
En $edit Islam düsmani bir insanin bile bir yakini öldürülürse, Islam`in kanunlarini aradigini günlük yasamimizda sahit oluruz..

En güncel olay, A.ipekcinin kizinin haykirislariydi!agca icin "Biz Onu af etmedik" diyordu..Halkin vicdaninda sucludur" diyordu.

Bu sözler yanki bulup Agca tekrar göz altinda alindiysada,Beseri kanunlari Allah(cc) kanunlarina tercih eden, YÜZLERCE KATILI, TERÖRISTI AF EDEN, KEMALIST ZÜPPELERI NE ALLAH (cc), NEDE HALKIN VICDANI AF ETMEYECEKTIR!

Türk dünya da ki 1insan misin bilemiyorum..
Öyle Isen Hos geldin..

Biliyorsun Orada Basladigim yazi serisi " Tolstoy " vardi Burada Bitirmek niyetindeyim..
Orada Yazmiyorum artik.

Internet e Basladigim yere ;yani vaybee ye geri döndüm.
Senden Bir Ricam Olacak:

Oradaki Nicklerim kitlendigi icin Yanit hakkim yok.

Ayrica Moderatörlere benim Icin Seslenir Ve Nickimin silinmesini Istersen beni mutlu edersin.

Güven Arkadaima selam söyle:

Onun dedigi gibi Alpi ler gelir Alpiler gider.
Alpi yi sevdiyse eger insanlar Onun demek istediklerini anlamaya calismalidirlar,Onun Mücadelesini sürdürmelidirler.

Bu yaklasimindan dolayi Güven arkadasa cok tesekkür ederim ve saygilar sunarim.

Selamlar sevgiler gözlerinizden Öperim.