babam, benim delikanli atam,
hala izi var yatigi yatakta, oturdugu koltukta.
sarkilar ile uyundirirdi sabahlari,
gülücükler ile süslerdi kahvalti masasini.
o konusurken hayat anlam kazanirdi,
susunca vakit o an dururdu sanki.
elleri celikten, yüregi günesin özünden,
iste bu benim babam, benim delikanli atam.
|