[roman]

Hem İsrail, hem Lübnanlı Müslümanlar. Ve tüm İslami Arabi ülkeler otuz kırk yıl sonra kolkola, kucak, kucağa yaşayacaklar. Gönül ister ki boşu boşuna ne kahraman, nede kurban, nede katil olsun bu günün gençliği.

Ama, oluyorlar, olacaklar gibide gibide gözükmekte.

Çünkü bu durumdan çıkar sağlayan sarıklılar bulunmakta...

Bana birisi şu soruyu sorsa bu savaşan kesimlerin ülkelerinde yaşamak için hangisini seçersin sorusunu, ben İsrailde yaşamayı seçerim derim, bilirim ki israilin devlet sistemi Demokrasi ile daha kucak kucağa, en azından toplumuna verdikleri ortada.

Birileri bu cevabıma kızacaktırlar, emin ol o kızan insanların kuracağı bir dünyda asla yaşamam.

Ben beni yönetecek insanları demokrasi kurallarında seçmeliyim, sivil toplumculuk en üstdüzeyde olabilmeli.

İsrail tüm İslam ülkelerinden daha demokratik bir ülkedir sistem olarak.

İsrail 50 yıla yakın bir savaş ortamında yaşamasına rağmen ülkesi içinde yaşayanlara bunu sunabilmektedir, İsrail ile 50 yıldır savaşanlar ülkelerinde yaşayan insanlara hangi hakları ve demokrasiyi verebilmişlerdirler.

Din şovenistliği hoş bir şey değildir. Ben insanın mutluluğuna ve özgür yaşamına bakarak değer veririm.

İleri bir toplumdan geri bir topluma dönüpte savunmam...