[1insanol]

Nazım Hikmet (1902-1963) hayatı boyunca komünist ideoloji peşinde koşturarak zikzaklar içinde geçen bir ömür sürmüştür. Ömrünün son yıllarına doğru arkadaşı Mustafa Mehmed"e arayış içinde ve pişmanlık dolu olduğunu ifade etmiştir.Mustafa Mehmed onunla Romanya"daki beraberlikleriyle alakalı şunları anlatır:

"1960"lardan önceydi. Nazım Romanya"nın davetlisi olarak Bükreş"e gelmişti.İsteği üzerine Bilimler Akademisi"nden beni buldular.Kaldığı otele gittim. Açık radyosundan Türkiye"yi dinliyordu. Sohbet sırasında saatine bakarak bana "Bu gece Kadir Gecesi!" dedi ve benden kendisini Türkler"in biraraya geldikleri camiye götürmemi istedi. Ben o gecenin Kadir Gecesi olduğunun farkında değildim. Bir an tereddüt ettim. Ama Nazım"ın ricası Romanya"da bir emirdi.Rus eşi Vera, ben ve Nazım taksiyle caminin bulunduğu semte yöneldik. Arabayı rica ve minnetle caminin bulunduğu parka sokabildik. Camiye girdiğimizde Türkler meevlid okuyorlardı. Nazım mevlidi dinlerken coştu ve cemaate hitaben bir konuşma yaptı.Konuşmasında "Ben komünistim ama sizin burada biraraya gelmeniz beni çok duygulandırdı!" dedi. O sıralarda kalp yetmezliğinden muzdarip olduğundan heyecanlanmasından endişelendim. Cidden de endişelerim yerindeydi. Konuşmasından sonra kendisini kriz yokladı. Eşi Vera"yla ben Nazım"ı dışarıdaki banklardan birinin üzerine yatırdık. Vera yanında bulundurduğu ilaçlardan verdi ve daha sonra koluna girerek güç bela taksiye bindirdik. Ben Nazım"ın Romanya"da camiye gittiğini şimdiye kadar saklı tuttum.İşte ilk defa anlatıyorum!"

Genç Beyin/İlknur Boydak