Çocuktuk,düşlerimiz bile masalımsıydı.Bir kahramanımız olurdu hep,anlatılan Peri masallarında.Herzaman masalı hayal eder,kahramanımzın kılığına girmeye çalışırdık..Bazen kavga ederdik kahramanlar için,anlaşamazdık arkadaşlarla...Öyle merak sarardım ki gizemli masallara,sırf bundan dolayı okumayı yazmayı,hesap yapmayı okula gitmeden 2 yıl önce öğrenmiştim.Benden yaşça büyük olan amcam hergün okulda gördüğü dersleri aynı uslupla anlatır ve beni eğitirdi.(Aynı usluptan kastım,öğretmeni direk taklit etmesi,daha sonra benim öğretmenimde aynı öğretmen oldu, oradan biliyorum.)
Okula başladığım ilk yıl bir peri masalıydı benim için,mahalleden beni çok seven büyüklerimin ilgisi benim gururumu okşardı.ilkokula başladığım 3.ay beni bir üst sınıfa verdiler...
Masal dağıldı;
İkinci yıl ekonomik zorluklardan dolayı,okul masraflarımı çıkarmak için çalışmaya başlamış,Peri masallarının bittiğini anlamıştım.Bunu ilk idrak ettiğim zaman Bakırköy sahilde arkadaşlarla dertleşirken buldum kendimi...
Artık Bakırköy sahili bizim dertleşme zulamız haline dönüşmüştü.Kendini sıkıntıda hisseden her arkadaş diğerlerini çağırırdı.Sonra kendimizi incirli köprüsü üzerinde ellerimiz omuzlarda,birbirimize sarılmış vaziyette yürürken bulurduk.Her nedense,hep aynı yerde kahkahalarla gülerdik.Çünkü hep aynı yerde insanlar bizim durumumuza bakar,kafa sallarlardı.Bu komiğimize giderdi.Sonra anladık o kafa sallayıp gülümseyenleri,iyice sarılın çocukluğunuza demek istiyorlardı...
Peri masalları bitti ama okumak bana farklı bir haz verdiği için çocuk romanlarına dadandım.Önce teksas tombiks,sonrada mahallemizde çok sevdiğimiz bir devrimci abimden aldığım ilk gerçek roman;Gorki den Çocukluğum...
Bazen biriyle tanışırım,acaba bu mu diye düşünürüm,bumu benim peri masallarındaki prensesim?Diye sorarım.Çoğunun masalların cadısı olduğunu anlarım sonra...Biri hariç....

 Mit Zitat antworten