......
İnsan bazen kendini,terk edilmiş liman gibi hisseder.Liman terk edildiğinde,nasıl ki dalgalar yoldaşı oluyorsa,insanın yoldaşı da apansız aklına gelen hatıraları oluyor.Sonra koskaca bir hüzün dalgası gelir ve tüm kasveti ile,ruhuna çarpar.İçi ürperir insanın,beklenilen bunları bilmeden,kahkahalarını bırakır bir şakada veya bir espiri de.Hüzün dalgaları o zaman daha şiddetli çarpar insanın ruhuna,yutacakmış gibi koca bir dubayı ,içine alır görkemiyle ruhunu.Yenik mi düşmeli bunlara,yoksa direnmeli mi?Bu ikilem içinde yanlızlığından utanır.....Fakat sen yinede gelme ey yar,sensizlik seninle olmaktan daha alışık bana,sen yinede gelme.......
|