Hayatındaki güzelliklerin bitmesinden, güzel olanların gitmesinden korkuyor insan.
Bir yerden sonra yapabileceğin bir şey kalmıyor, hayat kontrole gelmiyor.
Ancak o bir yere kadar değerli olan hiçbir şey kolay elde edilmiyor, saklanmıyor, taşınamıyor. Cesaretin, sahiplenmen, sorumluluğunu taşıman, koruman, yeri geldiğinde ölümüne yüreğini ortaya koyman… Bir kristali taşımak gibi. Duvarlar, virajlar, köstekler önüne çıkarken, kristalini düşürmüyor, incitmiyorsan o seninle… Düz yolda avucunun içindekini düşürüp kıranların dünyasında, pırlantan her neyse, her kimse ona bugün sahip çıkmak br külfet değil, erdem...
Alinti
|