[uno]

Bu annelerimizin ogullarinin cogu, universitelerde okurken gözaltina alinip Türkyie Cumhuriyetinin resmi iskencehanelerinde tirnaklari sökülerek, filistin askilarinda dalak ve böbrekler kum cuvallariyla dövülerek parcalanmis, elektrige verilmis ve cinsel organlarina coplarla tecavüz edilerek öldürülmüs ve cesetlerinin nerde oldugu bilinmeyen piril piril genclerimizdi.



1990'larin karakollarini cok iyi biliyorum, Manisali gencler olayini duymussunuzdur. Manisa tren garinda "PARALI EGITIME HAYIR" diye yazan genclerin ertesi gün evlerinden apar topar alinip, iskence gördüklerini duymussunuzdur, umarim duymussunuzdur!.
Lise caginda onlarca genci karakola götüren, o cirkin görünüm ve bozuk türkceli polisler Ugur Mumcu'yu dogrular nitelikteydi "ilkokula gitmemis imam tarafindan dislanip ve ilkokulu zor bitirmis polis tarafindan iskence görürsünüz" ve gördük de, arkadas ve akrabalarimiza yapilan o cirkin iskenceler. unutmadik bunu,unutmayacagiz da. Bu olay baglaminda kamuoyu devreye girmis ve iskence yasaklanmisti. Biz, iskence görerek iskenceyi yasaklattirmistik. Türk devleti Türklerindi.



Türkler, Türk polisi tarafindan iskence görüp öldürülüyorsa aca Diyarbakir-Dersim ve Hakkari'de ki kürtler neyle karsi karsiyaydi. Cok sonra duydum, yaklasik 1.000.000(bi milyon) insan o karakollarda iskence görmüs, 20.000(yirmibin) tanesi ise öldürülüp kaybedilmisti, cesetleri de kayip.. Anneleri de, Arjantinli Annelerden esinlenip cocuklarinin akibeti icin her hafta cumartesi günü istanbulda meydana cikiyor. Bugün 500. cumartesi ve ogullarinin cenazeleri halen kayip. Bizim bu devletten, badem biyikli veya fasist sistemden utanc duymamizi saglayacak koca bir neden bu.