Unutmak yaşamak kadar elimizin altında ve unutulmak ölüm kadar yanı başımızda. Ölüm bizi geldiğimiz yere, ‘nisyan’a götürüyor tekrar. Ölüm unutuşlara gömüyor yüzümüzü; tenimizi tanıdıklarımıza yabancı kılıyor. Yaşarken ölümü anmıyoruz o yüzden. Yaşarken ölümle aramıza sahte uzaklıklar koyuyoruz. Unutulmak korkusu bu... en çok unutulacağımızı unutuyoruz.
Senai Demirci
|