Hic olabilmek icin
"Varligin aynasi yokluktur !..
Ahmak degilsen yoklugu sec !.. " ( Mevlana Celaleddin-i RUMI )
Hastalik yaslilik ve ölümü hic görmemis ve onlarin ne oldugunu bilmeyen genc mutlu prens Sakya muni
bir gezinti sirasinda Görünüsü perisan disleri dökülmüs salyalari akan bir ihtiyara rastlar.O zamana
kadar Ihtiyarligin ne oldugunu bilmeyen prens saskinlik icinde arabacisina bunun ne oldugunu adamin
nasil olupta bu acinasi itici hale düstügünü sorar.Bunun bütün insanlarin ortak kaderi oldugunu
kendisi Kral oglu olsa bile ayni seyin kendi basina gelmesinin de mukadder oldugunu ögrenince
gezisine devam edemez ve bu konuda düsünmek icin geri dönmek ister.Tek basina bir köseye cekilerek
günler boyunca düsünür ve anlasilan sonunda bir teselli bulur.Cünkü yine keyifli ve mutlu olarak bir
geziye cikar.Bu defa karsisina vucudu sisler icinde gücsüz gözlerinin feri sönmüs hasta bir adam
cikar.O güne kadar hastaligi hic bilmeyen Prens arabayi durdurur ve arabaciya bunun ne oldugunu
sorar.Bunun hastalik oldugunu herkesin basina gelebilecegini,saglikli ve mutlu bir kral olan
kendisinin bile ayni hastaliga yakalanabilecegini ögrenince yine nesesini ve cesaretini
kaybeder,geri dönmeyi emreder.Daha önce oldugu gibi yine düsüncelere dalarak teselli arar.Aradigi
teselliyi bulur ki ücüncü kez geziye cikar.Bu ücüncü gezisinde yine bir manzara ile karsilasir .bir
seyin insanlar tarafindan tasinmakta oldugunu görür arabaciya sorar:
-Bu nedir ?..
-Bir Cenazedir efendim
-Cenaze ne demek ?Bu herkesin sonudur.
-Prens ölüye yaklasir,örtüyü acar yüzüne bakar.
-Simdi ne yapacaklar onu diye sorar
-Onu gömecekler
-Niye ?
-Cünkü artik kesinlikle canlanmayacak ve gelecekte ondan sadece pis bir koku ve kurtcuklardan baska
hic bir seykalmayacak.
-Ve Bu insanlarin Kaderi öyle mi ?Benim de mi ?Beni de gömecekler benden geriye de pis bir koku ve
kurtcuklardan baska bir sey kalmiyacak öyle mi ? Beni de kurtcuklar mi yiyecek ?
-Evet
-Geri dönelim artik gezmek istemiyorum ve bir daha bunu istemiyecegim.
Sakya Muni bu defa teselli bulamadi ve yasamin en büyük dert oldugu sonucuna vardi.Bütün gücünü
kendini ve baskalarini bundan kurtarmaya harcadi.Yasamdan öyle kurtulsunlar kiölümden sonra hic bir
bicimde tekrarlanmasin ve yasam kökünden kazinmis olsun.
Yasamin sorularina cevap verdigi zaman Insan bilgeliginin cevaplari bu dogrultudadir.
Sokrates:"Maddi hayat bir derttir ve yalandir.Bu yüzden maddi hayatin yok edilmesi bir mutluluktur
ve biz bunu dilemeliyiz " der.
Schopenhauer:"Hayat olmasi gereken bir seydir ama bir derttir.Hiclige gecis ise hayattaki tek
mutluluktur " der.
Hz. Süleyman:"Dünyada ki her seydelilik ve bilgelik,zenginlik ve yoksulluk,sevinc ve aci;bunlarin
hepsi bostur,HICTIR.Insan ölüp gider ve ardinda hic bir sey kalmaz ve bu sacmadir" der.
Buda:"Istirabin acinin gücten düsmenin ihtiyarligin ve ölümün kacinilmazliginin bilinci ile yasanmaz
insan kendini hayattan ve hayatin her imkanindan kurtarmak zorundadir " der.
Bilimlerin Icinde dolasmam beni caresizlikten kurtaramadigi gibi,bu caresizligimi daha da
arttirdi.bu bilimlerden biri yasamin sorularina hic cevap vermedi. Bir baska bilim ise digerinin
tersine soruma dogrudan cevap vererek benim caresizligimi onayladi ve bana gösterdi ki,Ulastigim
sonuc benim yanilmisligimin,benim hastalikli ruh halimin meyvesi degil.Yani benim dogru düsündügümü
ve insanligin dahileri ile ayni sonuclara vardigimi onayladi.
bunda yanilma yok;her sey bos ve ölüm yasamdan cok daha iyi:Insanin yasamdan kendini mutlaka
kurtarmasi gerek hic dogmamis olan ise ne mutlu.
Cözümü bilim de bulamamistimve bu cözümü yasamda aramaya baslamistim;umudum onu cevremdeki
insanlarda bulabilmekti.Böylece insanlari gözlemlemeye basladim.Beni caresizlige sürükliyen bu
sorulara karsi diger Insanlarin nasil tavir takindiklarini merak ediyordum.Peki.Ögremim seviyeleri
ve yasam tarzlariyla bana benziyen bu insanlar nasil bir cevap bulmuslardi ?Gördüm ki benim
cevremdeki bu insanlar icinde bulundugumuz bu korkunc durumdan kurtulmak icin dört farkli cikis yolu
bulmuslardi
birinci cikis yolu Bilgisizlik yoluydu ve bu yol sundan ibaretti:
Hayatin bir bela ve sacmalik oldugunu bilmek ve kavramamak
Ikinci cikis yolu ise Epikürcü cikis yoluydu Bu düsüncenin esasi suydu:
Insan Hayatin Umutsuzlugunu bilse de onun sundugu nimetleri tatmaktir.
Benim cevremdeki insanlarin cogunlugu yasama imkanini ancak böyle buluyordu.Icinde bulunduklari
sartlar ise onlarin dertten cok nimet kazanmasini sagliyor ve ahlaki duyarsizliklari sayesinde
unutma imkani buluyorlardi.Bu ahlaksizlik ve duyarsizliklarina ragmen iyi durumda olmalari ise
sadece Rastlantidir.
Cagimiz Insanliginin büyük bölümü böyle düsünmekte böyle hisetmektedir.Bu insanlardan bazilarinin
düsünce ve hayal güclerinin felcini felsefe diye ilan etmeleriyse bu Insanlari yasamin sorunlarini
görmemek ici bali yalamayi sürdürenler gurubundan ayirmaz. benim bu insanlara da uymam mümkün
degildi.onlarin Hayal gücünün duyarsizligi bende olmadigi icin,yapay olarakta bunu
sagliyamazdim.Gözlerimi onlari bir kere görmüs olan herhangi bir insan gibi,farelerden ve ejderhadan
ceviremezdim.
Ücüncü Cikis yolu ,güc ve enerjinin cikis yoluydu esasi suydu:
Insan Hayatin dert ve sacmalik oldugunu anlayinca ONU YOK ETMELIDIR !..
Dördüncü Cikis yolu ise Zayiflil yoluydu ve bunun esasi suydu:
Insan yasamin dert ve sacmalik oldugunu kavradigi ve bu yasamdan bir sey cikmayacagini bildigi halde
onu sürdürmeye son vermez.
bu gurubun insanlari Ölümün hayatdan daha iyi oldugunu bilirler.Fakat onlar yanilgilarina bir an
önce son vererek kendilerini öldürecek akillica davranma gücüne sahip olmadiklari icin,sanki bir
seyler bekliyorlar gibi davranirlar;Bu zayifligin yoludur;cünkü ben daha iyi olani biliyorsam ve
buna gücüm de yetiyorsa kendimi daha iyi olana vermekten neden geri kalacaktim ?
Iste ben bu guruptaydim.
Benim Gurubumun Insanlari kendilerini O korkunc celiskiden cesitli sekillerle kurtariyorlardi.Aklimi
ne kadar zorlasamda,bu dördüncü cikis yolunun yanina bir besinci yol koyamiyordum.Sadece bazi
careler vardi.Bu carelerden biri yasamin sacmali ve dert oldugunu bos oldugunu ve bu yasami
sürdürmemenin daha iyi bir yol oldugunu kavramamakti.Fakat bunu bilmemek benim icin mümküm
degildi.Bunu bir kere görmüstüm ve bilmemezlikten gelemez ve gözlerimi bundan ceviremezdim..
|