[aysenisahoca]

inanan insanlarin akildan gecip timarhanelik oldugunu bundan daha güzel izah edemezdin!

senin evrenselligini iddia edip durdugun kuranda derki:
"insanlarin coguna uyarsan, seni Tanri´nin yolundan saptirirlar"
"akil sahiplerinden baskasi inanmaz"
"apacik bir kuran´dir, dü$ünmezmisiniz?"
gibi ayetler, $imdi arayamicam.

efendim, benim kurani anladigim kadariyla akilsiz iman olmaz. olsada degeri olmaz, zira bilmedigin bir$eyin ardina dü$meyi yasakliyor.

sen bunu bile inkara kalki$ip, akilsiz bir inanc ögütlüyosun. ben sana ne diyeyim?

aklimi baz alamadigim yerde, meryem ana heykelinden kanli gözya$lari döküldügünemi inanim, muhammed´in tepesinde bulutla gezen gölgesiz bir adam oldugunami, bir hint fakirinin gösterdigi olaganüstü halleremi yoksa david copperfield´emi?


demekki akilli olmaya cali$mak senin hayatinda olumsuz etki yaratmi$!
ya da sen kendine yol cizme yönünde degilde hayatin her alanina akli yerle$tirmeyi denedin ama bir türlü hislerinle mantigin bagda$amadi ve mademki sevgi mantikla olmuyor, demekki her$eyi akilcilikta arayinca hayat berbat oluyomu$ neticesine vardin?!

benim akilcilik aramadigim tek nokta sevgi baglarimdadir, ve dü$ünebildigimi akilci olmami hicbir zaman hayatin ne anlami var gibi sorularla zedeleme ihtiyaci duymadim.
beni bu duruma getirebilecek tek $ey sevgisizlik olur, hayatim o zaman anlamsizla$ir, o zaman sorarim bu soruyu kendime.
$imdiye kadar böyle bir durum olmadi.
umarim hicbir zamanda olmaz.
insanlar iclerindeki sevgi eksikligini inanc eksikligiyle kari$tiriyorlar.
belki senin satanizm diye adlandirdigin ögretilere olan akin bu yüzden. bir$eylere sahip olabilmek, biryere ait olabilmek icin.

dü$ünmeden, aklini kullanmadan inanma istegi anne rahmindeki $efkate duyulan özlemden kaynaklandigini saniyorum. rahati bozmadan göbekten beslenmek :-).

soguk suya atlamak ürkütücü gelir ilk ba$ta, ama öyle degil.
mesele din ve ideoloji olunca akilci bir yakla$im gözetirim, bunu hislerimle kari$tirmam.