Bir seyin yoklugunun isbati pesinde ancak aptallar kosar...
isbat edilecek sey isbatin bir zaaf oldugunu isbat etmektir. Allah"a derin bir ruh feyziyle inananlar, kulunu kendisine inandiraninda bizzat Allah oldugunu bildikleri icin, isbata fazla iltifat etmez...
Ateist hicbir seye tapinmaz. Tapinmayi, kul olmayi bir ahlaksizlik olarak gorur.
Fakat Allah"a derin bir ruh feyziyle inananlarin ellerini goge acislarini anlayamaz. Tasavvufun kalpteki siyah noktanin cilginliga varan insan sevgisini, insan askini goremez, bunlara yaklasamaz bile...
O seytana tas cikartan bir kibirle iman sahiplerine fildisi kulesinden ta yukarilardan bakar. Sadece bir insan oldugunun bilincine varacak idrake sahip degildir. Hicbir seye boyun egmeyen, hic bir seye tapinmadigini iddia eden ateist aslinda icin icin kendine tapinmaktadir. Insan olmak sansina sahip olamamistir. Tanri olmak hevesindedir. Bunun kendisi de farkina varmaz. Bunu degil bana, kendisine de itiraf edemez.
Ateist inananlarin korktuklari icin inandiklarini iddia eder. Inananlar korktuklari icin inanmazlar, inandiklari icin korkarlar.
Ateist en buyuk korkaktir. Inananin korkusu ile ateistin korkusu ayni degildir. Ateist karsisinda duran inanc sarayina girmeye cesaret edemez. Ve onun icine hic girmemistir. Onun icine sadece kendi tanriligini beyan etme savasi verirken isine gelen bilgileri toplamak icin bir fare gibi girer cikar. Tum yaptigi cebindeki kelimelerle kin ve nefret kusmaktir... Din konusundaki her yaptigi cikista yuzeysel kalir. Saraya girdiginde kendisinde bir seylerin eksik kalacagini sezinler. Korkar....
Ateist cennet ve cehennemi sasilasi bir idraksizlikle ates ve huriler gibi algilar. Cehenneme gitmemek, cennete gtmeye calismak gibi seyleri rasyonel tercihler olarak algilar. Fakat derinligini bilmez ki cennet yaklasisin kavusturdugu bir muhatapliktir sadece... Ya da cehennem ruhtan, vicdandan uzaklasisin kavusturdugu bir muhatapliktir. Cennete muhataplik en buyuk en cetin vicdan muhasebelerinin karsiligidir aslinda...
Ateist daha guzel bir dunya icin der, fakat daha guzel bir dunya umurunda degildir aslinda. Onun bu temennileri Kral TV vjlerinin yeni yil kutlamalari kadar sahtedir, ici bostur. Ve bu temennileri genellikle ateistligini yani kendine tapinisinin ifadesini anlatirken ipligi pazara cikmis ethigin diye nitelendirdigi seylerle kontrast olusturma amaciyla yapar.
Ateist sapla samani ayiramamistir. Ayirmak isine gelmez. Din olarak nitelendirdigi ve "bu dirdir" diyerek muhatab olduğu olusumlar, kavramlar, olaylar, kisiler aslinda sadece insani zaaflar icerisinde aslini yitirmis kurumlardir. Kurumlarla muhatap olurken dinin ozune inemez. Camide ayak kokusu duydugunda sucu camiye atar. Halbuki suc oraya kirli coraplarla girenlerindir.
Ve bunu dinin toplumda yasayan ahlaki olarak nigteler. Halbuki bu din kisvesi altinda toplumda yasayan ahlaksizliktir. Musebbibi din olan ahlaksizliklari gorur de musebbibi din olan kazanclari gormez. isine gelmez... Isıne geldiginde dini bireylerin uzerinde inceler, kendince yuksek tepelerden bakarak ego tatmini yapar, isine gelince de dini toplumlarin uzerinde inceler, isine geldigi yonlerini istatistiklere vurur...
Ateizm akil icinde sikisip kalisin tercihidir.
Iman sahipligi bir birey oldugunu kabul edistir. Ateizm ise bu bireyselciligin icine yine baska bir bireycilik kisvesiyle sizip farkinda olmadiklari tanri olma heveslerini icin icin sinsice pazarlama gayretidir...
Bu bir cagri seytana tas cikartan kibirlerinizi, kendinizin bile emin olamadiginiz diyalektiklerinizi vicdanlarinizin ustune ortu yapmayin. Tapilan olmaya calismayin, tevekkul eden olmaya calisin...
Savaslara, somurulere, kandirmacalara alet olan kurumlar ile dinin ozunu birbirine karistirmayin. Sapla samani ayirin, saf vicdaninizla gelin.
<a href="redirect.jsp?url=http://www.ateizminsonu.com/forum/index.php?showtopic=1889" target="_blank">http://www.ateizminsonu.com/forum/index.php?showtopic=1889</a>