[roman]

İnsanlar aynı şeyleri düşünüp, savunmak durumunda değildirler.

Haklısın pek çok konularda farklı, farklı düşünüp o şekilde açıklamalarda bulunuyoruz.

Ben savunuyorum insanların bu değişikliklerini.

Her insandan bir şeyler öğreniyorum.

Ama insanların bunları savunurken birbirlerini kırmalarını, aşağılamalarını, tepeden bakmaklarını doğru bulmuyorum.

Aşağılarda bir konuya (yazmış olduğum) açıklık getirmek istiyorum.

Tanrı günahlara bakmaz diye yazmıştım. Tanrının günahlar ile uğraşacağını düşünmüyorum. Yoksa tepeden tırnağa günü birlik o kadar çok yanlışlarımız var ki!!! Sevgili Tanrı için insanın sürekli iyiye doğru gelişimi, temizlenmesi(ruhsal temizlik) ve güzel şeyler ile birlik olabilmesi önemlidir diye düşünüyorum. Mutlaka insan tüm yaptıkları ile bir bütündür. Lakin erdemliliğin en üst boyutuna ulaşırken sürekli hataları ile boğuşur bütün yaşamı boyunca. Neden sevgili Tanrı kötülüklerinin içinde bulunsun insanın.

Bu nokta dinsel veya inançlılığın bir gözlemi.

Elbet salt inançlı insanlar değildir ahlaklı ve erdemliliği savunan arayan.

İnançsız insanlar da en az inançlı insanlar kadar ahlaklı ve erdemli olmayı ararlar ve bulurlar. Evrensel hukuk düzlemi bunun en güzel sistemidir.

Bir başka nokta sevgili Tanrı mükkemmel midir gibisine kısaca değindim. Kimi din ulemalarına göre değildir.

Bir noktada haklısın karşılaştıra bileceğimiz ikinci bir örneği yok.

Aslında şöyle düşünmek daha doğru biz dünyalı ölümlüler olarak pek çok derin Mistiksel konularda kavrayabileceğimiz var olan tüm kapasitemiz şu anki gelişmişlik düzeyimizden ibaret, daha fazlasını anlamaya çalışsakta buna gücümüz sınırlı gibi.

Selamlar...