ölümü düsünmek
icin hic bir zaman ne erkendir ne de gectir.. sonucta varacagimiz en son nokta odur...
insan dogdugu andan beri, hatta dogarken bile, attigi her adimda, aldigi her nefeste, her göz kirpmasinda ölüme biraz daha yaklasiyor demektir.. bunu bilmesse yada kabul etmesse inkarciliktir... ve insanoglunun fitrati ölümden yonra yok olmayi kabul edemedigi icin, bir hayat daha, yeniden bir dirilme oldugunu kabul etmek ister veya zorundadir hatta....
ölümü karanlik bir dünya olarak neden görim ki? topragin altinda oldugum icin mi? bu dünyanin topragin altindan daha karanlik oldugunu düsünüyorum....
|