Bundan bir önceki yazdigim metnime baska bir cevap beklemiyordum zaten, ki, yapacagin yorumu tahmin edebiliyordum, gercegi vurgulamak gerekirse..
ama böylesi daha iyi oldu, cünkü yazdigin kontra ile kendi konumunu varsayimliktan cikarip beklenilen aciz gercege dökmüssün..
)
Bahsettigin gibi de örnek verilen annenin evladini güvenipte birakacagi bir yeri mevcut degilse, ki anlayisla ve hosgörüyle bu vukuata yaklasmak yerine, senin gibi kralice hazretleri kücücük bir mahsum cocuk yüzünden rahatsiz oluyorsa, bu sikayetinle yetinmeyip birde , altini cizerek belirtirim ki, o annenin sinemada ne isi var diye sual sormakla mesgul oluyorsun..
Neden bir anne de sosyal ve kültürel özverilerden yararlanip verimli olmasin, arti kücük bir cocugun psikolojisinin ve cocuk egitiminin yerine oturmasi icin bu kücük yaslarda annenin evladiyla yakindan ilgilenmesi lazim..
Bir cok müesse de görüyoruz ki, annelerinde cocuklariyla birlikte sosyal dayanismalarda ve egitimde icice olduklarini ve toplumda beraber yer aldiklarini, en güzel örnek ise üniversitelerde, yüksek okullarda bir annenin cocugu olmasina ragmen seminarlarda egitimini ilerletmesini..Bu yüksek ve daha nice cesitli kuruluslar böyle bir ikramda bulunuyorsa, neden annelerde böyle bir durumdan yararlanmasinlar..
Bundan sonra verecegin cevaplarda iyice düsünüp öyle yanitlamani sana tercih ederim, ve Türklügünle gurur duydugunu bana yazmissin,gerci bunda süphe ediyorum bir önceki makalendeki satirlarina bakilirsa, lakin bunu yazinda belli etme, ve hatta benim fikrime kalirsan, bana karsi bile bunu yazmani ihtiyac duymuyordum aslinda, yüreginde ve toplumdaki yerinde göster..
)) Bu vesileyle DÜRÜSTCE ve GERCEKCE KAL
)
P.S. : ich würde an deiner stelle einige pädagogische Bücher (erziehungswissenschaften) nachschlagen .
)))