Hayattan ne umarsan, ona nasıl seslenirsen...
 

Gençliğe adım atmak üzere olan bir çocuk, babasıyla birlikte dağlara çıkmıştı...
Yürürken ayağı kaydı, az daha uçurumdan yuvarlanıyordu. Can havliyle bağırdı: "Eyvaaah!.." Karşı dağlardan aynıkarşılık geldi: "Eyvaaah!.." Çocuk ilk defa böyle bir durumla karşılaşıyordu. "Sen de kimsin?" diye sordu. Karşı taraftan gelen aynı soruydu: "Sen de kimsin?" "Korkağın birisiiin!..." diye bağırdı bu sefer, çocuk. "Korkağın birisiiin" cevabını almakta gecikmedi. Merakla babasına dönüp sordu: "Bu nedir baba?! "Hayatın sesidir oğlum" dedi babası, "dinle ve öğren." Avuçlarını boru gibi yaparak karşı dağlara doğru bağırdı: "Seni seviyoruuum!.." Karşılık gecikmeden geldi: "Seni seviyoruuum! Baba oğluna döndü: "Oğlum" dedi, "herkes buna yankı diyor, ama aslında bu hayatın ve umudun sesidir. Hayattan ne umar, ona nasıl seslenirsen, sana o sesi yansıtır." Çocuk, hayata hangi sesi verirse o sesi duyacağını o gün öğrendi.

Güzel bir Hikaye.

Umut demek birseylere inanip arz etmek,yani bir türlü de degisiklik.
Bu degisiklik kendiliginden ayaklanip seni Hayatin icerliginde bulmaz.

Oturdugun yerden,birsey yapmadan,degistirmedigin süre (kisilik anlaminda),
ulasamazsin o Umuduna.

Ki Hayat dedigin zaten Insanin kendisi,Hayatdan umduklarini kendinden beklemis olacaksin.

was haben wohl die japaner wohl gesagt, dass dann die atombombe einschlug?- - think tight