Gittikçe yalnızlaşıyorsunuz insan kardeşlerim.
Ne bir ortak sevinciniz kaldı sizi çoğaltacak,
ne bir içten dostunuz var acınızı alacak...
Kurulmuş saatler gibi gün boyu çalışıp tekdüze,
uzayan gölgelerle koşaradım dönüyorsunuz evinize...
Ne kadar uzaksa bir felaket sizden o kadar mutlusunuz..
Unuttunuz başkalarının acısını duymayı,
küçük çıkarların büyük kurnazları,
alışverişe döndü tüm ilişkileriniz, hesaplı, planlı..
Sevgileriniz ayaküstü, ilgileriniz koşaradım..
Unuttunuz konuşmayı kendinizi vererek,
düşünmeden bir başka şeyi, içten yalın dürüst,
dışa vurmayı duygularınızı unuttunuz,
neydi bir ince söze yakışan en güzel davranış...
Ömrünüzü güzelleştirecek bir şey almadan hayattan,
bir şeyler bırakmadan ardınızda gelecek adına,
koşaradım tükeniyorsunuz.....
Şükrü Erbaş
|