Evet Ask..
Ayaklarimiz yerden kesen hayata güzel bakmamizi saglayan o Duygu.
Bazi Zaman uzun vaadeli,kimi zamanda avuclarimzdan kus gibi ucup giden o pembe toz,
gittigi zaman gölgesi kap kara icimizi saran.
Umutlarin bittigi yere bizi sürükleyen.
Kafamizda soru isareti biraktigi zaman,
yerini pismanlik,nefret ile ucurumun kenarinda,
adeta sorguya ceken hakim ile bogusuyor o beden iste.
Yasiyorsun, zannediyorsun..
ama icindeki geride kalan kül olmus duygular ile, zihinindeki yillarin hatirali sözleri ve resimleri ile bogularak,
kapiyorsun isikli bir yolu..
Bir müddet sonra ya cektiklerine yanip, af edersin
veya..
Bir baska umut beklersin..
hersey bitse bile, ümitlerinin boynunu kirmayacaksin..
|