@sadece25
Midlife-Crisis'ini 25 yasinda yasamis bir pessimist, sinik ve bardagi hep yari bos olarak gören bir insan olarak bile haykiriyorum:::yasamak herzaman cok iyi birseydir:::
Her yasadigim saniye icin buna sükür ederim.Karamsar anlarimiz, yasamak istemedigimiz olaylar olacak elbette.Ama yine de yasamak disinda baska yapacak birsey yoktur.Keske gencligimde daha az uyusaydim ve daha fazla yasasaydim.Benim genclere tek tavsiyem budur.-Konsantre olun-. Inanin ki gecmise yolculuk yapabilseydik, bugün burada cok az insanla karsilasirdik. Benim yapacagim tek sey bundan sonra da yasamak ve sonunda da ölmektir.Bu cok basit 3-lüyü anlayamayanlar var. Dogum-yasam-ölüm. Ama iste esas
soru(n) buradan itibarne basliyor:Ya sonra ?
Zaten insanoglunun bu soruya cevap aramasinin altindaki esas neden de bu: yasamanin anlami nedir?= ölünce ne olacak?
Benim teorim su: Yasamanin anlamini bilseydik eger, hicbirimizde yasama istegi kalmazdi. Ne zaman ölecegimizi bilmek te ayni etkiyi yaratirdi.Bu denkleme bir anlam vermek icin,
yani sonrasi icin de, önümüzde cesitli modeller var. Hangisine inanirsak artik.Buna da yaradanin bize olan sinavi diyelim.
Ha inanmayanlar var, evet dogru, onlara da sunu söyleyeyim:bugün bir ateist bile, bir yaradanin olmadigina inaniyor.Yani inanc hep var.Yoka da inanmak vara da inanmak.Yasamak degerli birseydir, anlami da budur bence. Arz ederim
