Dostum diyorsun ki:
"benim akilcilik aramadigim tek nokta sevgi baglarimdadir, ve dü$ünebildigimi akilci olmami hicbir zaman hayatin ne anlami var gibi sorularla zedeleme ihtiyaci duymadim.
beni bu duruma getirebilecek tek $ey sevgisizlik olur, hayatim o zaman anlamsizla$ir, o zaman sorarim bu soruyu kendime.
$imdiye kadar böyle bir durum olmadi.
umarim hicbir zamanda olmaz. "
_______________________
Evet Allah a inaniyoruz;daha dogru söylemek gerekirse Allah i inkar etmiyoruz ama nasil bir Allah a inaniyoruz,iste bunu anlatamayiz.
Sen belki yanlizca kendi adina tek gercek olduguna inandigin seyi,ulastigin bu gercek bilgiyi yazilarinda diger insanlara ögretmeye calisiyorsun.Yani senin simdi sürdürdügün gibi yasamak gerektigini ve insanin en rahat yasadigi yerin ailesinin yani oldugunu oarada akilcilik aramadigini ve bunun sevgi baglarin oldugunu anlatiyorsun insanlara.Yasantin böyle sürüp gidiyor.Fakat yasantinin bu akisa girmesinden sonra tuhaf bir seyle karsilasacaksin belki de karsilastin bile.Bazi anlarda zihnini birden bire kuskular sariyordu.Sanki yasam böyle Anlarda duruyor zaman akmiyordu.Nasil yasaman ne yapman gerektigini bilmiyor gibi oluyordun.Dengeni yitiriyor ve melankoliye düsüyordun.Fakat bu durum kisa bir süre sonra geciyor yasantini kaldigi yerden yine eskiden oldugu gibi sürdürmeye basliyordun ki ki,bu kusku anlari daha SIK hem de öncekine göre cok daha yogun bir halde tekrar etmeye basladi.Hayatinin durdugu bu anlarda hep ayni sorular ortaya cikiyordu:
NICIN ?..
Peki,ya sonra ne olacak ?...
Baslangicta bunlarin anlamsiz sacma sorular oldugunu düsündün.Saniyordun ki bunlarin cevaplari belli,ortada olan cevaplari var ve sen cevaplara kolayca ulasacaksin her seyden önece bu sorularin cözümü ile ugrastiginda meselenin ortadan kalkacagini düsünüyordun.Fakat bununla ugtrasacak zamanin yoktu.Eger günün birinde "canim isterse cevaplari bulabilirim" diye düsünüyordun.Ancak sorular gittikce daha SIK ortaya cikmaya basladi,üstelik Bu sorular cevaplarini bulmanin cok güc oldugu sorulardi.Durmadan ayni yere düsen noktalar gibi,bu cevapsiz sorular da kara bir leke halinde toplanip büyüyordu.Bir ic hastalik nedeni ile aci ceken hastanin hali nasilsa senin halinde öyleydi.
Önce Hastanin Önem vermedigi kücük isaretler belirir,sonra bu isaretler daha SIK tekrarlanir ve zamanla kurtulmanin imkansiz oldugu bir istirap haline gelir.Aci giderek büyür ve hasta düsünmeye vakit bulamaz olur.O zaman sunu fark eder ki,kendisinin saglik icinde yasarken pek fazla önemsemedigi sey aslinda dünya da onun icin en önemli seydir:
Yani, ÖLÜMDÜR !..
"Bunun simdiye kadar olmadigini ve hic bir zaman olmayacagini" umuyorsun
Inan ki bu olacak..
)
Düsünen bir insansan ve egitimli bir insansan ki öylesin;
BU OLACAK !..
)