roman
evet haklisin, korkuyorsun, titriyorsun, icinde büyük bir SIKINTI var benim yüzümden
ama neden öyle oldugunu anlamis degilim.
ben seninle dini konusmam demedim, bu konulara girmeden evvel senin dünya acisini, senin inancini ögrenmek istedim ve sordum. cevap verecegine kacamakliklar yaptin, ve hala da yapiyorsun, ama dürsüt olmayan ben oluyorum.
onu birak, ortalikta hic birsey olmadigina ragmen küstahca evladim falan takilmaya basladin ve haa yapiyorsun ama arogant ben oluyorum.
burada millete küfürler eden sen, simdide kurbanlik tasliyorsun, ama riyakar ben oluyorum, öylemi?
bak roman, ben hiristiyanlar, yahudiler, müslümanlar, ateistler ve her ülkeden gelen insanlar arasinda büyüyüp yasam sürdürmüs bir insanim, ve her gurubun arasinda iyilerini de gördüm, küstah, fitneci ve kalleslerini de. hic kimseye karsi önyargim yok, benimle adam gibi konus, sana adam gibi cevap vereyim.
...ve haklisin, gercekten sosyal birisiyim, ama asosyal davranan insanlara karsi da cenemi tutamam - benim kusurum da bu olsun.
tekrar diyorum, hakikatten gercekleri tartismak istiyorsan (aslina bakarsan herkezin kendine göre gercegi vardir, ama bu konuya geliriz elbet daha), acik ol. kendinin neye inandigini aciklamadan cekinen birisini ben din, inanc gibi kompleks konularda nasil ciddiye alabilirim?
samimi soylüyorum, niye korkuyorsun?
|