[roman]

Psikolojik yaptırım ve meditatif yetersiz açılımlarını bir tarafa bırakalım.

Sevmem bu tür yazışmaları.

Bana hep kenar mahallenin en son arabaya yetişmeye çalışan henüz yetişmemiş, ermemiş, olmamış sokak bitiriminin, biçkının vs, olduğundan fazla olmasını gösterme çabasını hatırlatır ve çağrıştırır...

Önce ben dürüst, mert insanları severim ve onlar ile yazışırım.

İnsanda, kalite, ölçü, çap, seviye ve onur ararım, kalite de buna dahil.

Karakter aramam, çünkü karakter ya vardır, yada yoktur bir insanda,! olmadığı hemen sırıtır, belli eder, gösterir kendisini.

Ben önce insana değer veririm, insandan yalnızca insanı anlarım, kulağının dibinde küfür eden din yoldaşına müdahale edemiyen tam tersi onur duyan insanı insan olarakta görmem.

Bu ölçülerin neresinde bulunduğunu bu sayfalarda görmekteyim.

Hani bir anadolu sözü vardır bana arkadaşını söyle söyleyeyim senin kim olduğunu vs.

Ben senin ile neyi tartışayım, insani yapın nedir ki senin bu gördüklerimin içinde???

Var mı farklı bir yönün ve tarafın.???

Yok.!!!

Önce nerde, kimler ile durduğunu öğren.

Ve kafana göre takıl Evlat.

Evladım( argo, espri, laf gelişi vs)