[roman]

Yıllar önce bir kitap okumuştum, Türkçeye çevrildi mi bilmiyorum. Yazarın adı Reshad Feild. Kitabın ismi, Leben um zum heiln.
Aslında sufiliği anlatan küçük bir kitapdır. Bu kitapta en dikkat çekici iki nokta var.

Doğum, Orgazm ve Ölüm.

Her üçünün birbirlerinin aynısı olduğunu savunur.

İkinci noktada, insanın nefes olayıdır, ahlaki nefes değil normal nefes alıp verebilme işlevi.

Uzun, uzun nefesin önemini anlatır ve doğru nefes alıp verebilme tekniklerini öğretir.

İşin çok daha ilginç olanı nefes olmadan verilmeden ne ölüm, ne doğum, ne orgazm bulunur, bu her üçü olmadanda bu dünyada insan denilen bir varlık bulunmaz.

Bu dünya ile ahiret dünyalarını ayıran yegane olayda nefestir.

Nefes bu dünyada var olan yaşamdır. Ahiret dünyalarında nefes bulunmaz, ruhun nefes ihtiyacı yoktur. Şimdi ruh ne için evrim geçirmelidir??? Yaşamak için değil, ölmek için değil, Sex için değil, üremek için değil. Ahiret dünyalarında cinselllik ve üreme yoktur. Ölme, öldürme, yaşatma, çoğalma, üreme SEX bulunmaz. Peki, ne bulunur oralarda??? Benim anladığım ve hissettiğim RUH müthiş bir ışık, enerji ve sonsuz bir sevginin hem ürünü, hem kendisi. Dünya ile ilintili olan hiç bir şey ruhu tatmin edememekte. Bir başka bir mutluluk bulunmalı ruhu mutlu eden, işte ruhun özlemi ve bir an önce oraya kavuşmak istemesinin altında yatan gizemde bu tür bir şey olmalı. Fakat neden bu dünyada eğitim görmeye gönderilir veya hatalarını telafi edebilmesi için bu düyada şanslar sunulur ruha??? Sanıyorum ahiret dünyalarında da seviyeler ve katlar bulunmakta bir türlü uyum ve eğitim ve öğretim meselesi.

Selamlar...