pek kisa degil ama yinede öz
zaman ilerledikce geriliyorsun. nerede o övünmekle bitiremedigin, dillere destan arastirmaci ruhun dr. peren? kaynaksiz gösterdigin ayetleri, makalenden iktibas ederek ele alayim:
zuhruf suresi 44. ayetinde mealen: [....Ey Muhammed! ...muhakkak ki Kuran hem senin için, h e m K A V M I N için bir sereftir""] yazdigini iddia ediyorsun. herkesin kabul ettigi ve referans gösterdigi elmali"li m. hamdi yazir"in tefsirindeyse orada mealen: "dogrusu o kur"an, senin icin de, kavmin icin de bir ögüttür ve siz ondan sorguya cekileceksiniz." yaziyor. ögütle seref arasinda takdir edersin ki büyük fark vardir. ayrica ögüt de olsa, seref de olsa, her ikisinin sadece peygamber ve kavmi icin degil, bütün insanlik icin gecerli oldugunu ustaca kamufle ediyorsun; bundan sorguya cekileceklerini ve cekilecegimizi anmiyorsun bile. düpedüz sahtekarlik!
al-i imran suresi"nin 33. ayetinde [Araplarin Ibrahim oglu ismail souyundan geldiginin altini çizerken; Ibrahim ailesini ve soyunu üstün olarak ifade eder.] diyorsun. yine elmali"li hamdi yazir"in tefsirindeyse orada mealen: "gercekten allah, adem"i, nuh"u, ibrahim soyunu ve imran soyunu alemler üzerine seckin kildi." yaziyor, ve 34. ayetinde: "bir zürriyet olarak birbirinden gelmislerdir. allah her seyi isitendir, bilendir." diye devam ediyor, ve üstelik konuya üstad yazir uzun bir yaziyla aciklik getiriyor. kücük bir alintiyi takdirine sununyorum: [Aslinda istifanin iradeye bagli olduguna, ilim ve egitimdeki önemine en büyük misal, tabiat üzerinde iradesiyle tasarrufta bulunma kabiliyetine dogustan haiz olan insanoglunun kendisidir. Onun daha ileri ve daha mükemmel bir istifaya da aday olduguna dikkat çekmek için, beserin istifasindan baslayip insanoglunun bütün varlik içinde en gelismis, en çok istifaya ugramis bir tür oldugunu göstermistir. Âyet yalnizca bunu göstermekle de yetinmemis, bu istifanin, bugün birbirinin devami olarak sürüp giden bu türün yaratilisinda, baslangiç noktasi olan Âdem"in olusumunu saglayan tohumdan baslamayip, dogrudan dogruya kendisinden baslamasi da istifanin tabiatin kendiliginden olan bir kanunu degil, onun ilâhî iradeye bagli bir kanun oldugunu ve sonra bu istifanin, yine ilâhî iradeyle "birbirinden gelen bir zürriyet olarak" ifadesi de nesilden nesile süzülerek yapildigini, artarak ve geliserek tekamül ettigini de göstermistir. Iste peygamberlige mazhar kilinan zatlarin böyle bir istifa ile diger akil sahiplerinden daha seçkin ve daha özel bir ilâhî istifa ile geldiklerini ve bu arada en mükemmel bir istifa mertebesiyle Âdem, Nuh, Ibrahim soyu ve Imran soyu zincirini izledigini, Isa"nin Imran soyundan, Hatemül-Enbiya olan Hz. Muhammed"in de Ibrahim soyundan bulundugunu ve su halde gerek peygamberligi inkâr vadisinde, gerek bunlarin yüce kadirlerinin inkâri konusunda gizli veya açikça söylenen sözleri veya beslenen fikirleri Allah Teâlâ"nin isitir ve bilir oldugunu anlatmistir.]
özetin de özetini cikarmak gerekiyorsa ayette mealen allah"in araplari veya baska bir irki degilde, insani, yani bütün insanligi alemlere üstün kildigi ifade ediliyor. yani burada da senden kaynaklanan bir sahtekarlik söz konusu.
referans gösterdigin hadisler konusunda maalesef ayetlerdeki gibi itinali davranamayacagim ve sahih, güclü, zayif gibi polemiklere de girmeyecegim; fakat binlerce insan"in sahadet getirdigi ve söylenenlerin yine binlerce insan tarafindan kaydedildigi, islamin ruhunu anayasa seklinde birkac sarsilmaz kaidelere indirgeyen ve lavhalastiran kaynagi göstermekten de geri kalmiyacagim. veda hutbesinden alinti:
[...ey insanlar! rabbiniz birdir. babaniz da birdir. hepiniz adem"in cocuklarisiniz, adem ise topraktandir. arabin arap olmayana, arap olmayanin da arap üzerine üstünlügü olmadigi gibi; kirmizi tenlinin siyah üzerine, siyahin da kirmizi tenli üzerinde bir üstünlügü yoktur. üstünlük ancak takvada, allah"tan korkmaktadir. allah yaninda en kiymetli olaniniz ondan en cok korkaninizdir. azasi kesik siyahi bir köle basinza amir olarak tayin edilse, sizi allah"in kitabi ile idare ederse, onu dinleyiniz ve itaat ediniz...]
bir, iki, etti üc sahtekarlik; gercekten cok ayip, utanmalisin!
|