[roman]

Nihayet cok yönlü düsünen ve bakanlarda olusmaya baslamis.

Ve bu (birde) akli basinda bir kadindan irdelenmeye baslaniyorsa daha da güzel.

Biliyorsunuz ki, asker gülmez, aglamaz, yorulmaz, yorumlamaz, irdelemez, sanattan, estetikten, sosyalbilimlerden ve en kötüsü düsünmekten ve mantiktan hic hoslanmaz.

Ve Tanrinin birde yilmaz savascisi oldugunun acmazini daha dogrusu salagi oldugunu düsünebilecek kadar bir sürrealisti olursa takilir kalir bir bez parcasina.

Sevgili Tanri emin olun ki bu kadar basitlikler ile ugrasmiyordur. Ama bu tür ilkel beyinlerin varligi ile ugrasiyordur.

Askere ve bir bez parcasina gereklilik duysa idi yarattigi insanlarini önce bez parcali askerler olarak yaratirdi ve sizlerde savasabilecek insanlar bulamazdiniz.

Biliyorsunuz ki o tüm savaslara ve siddete karsidir.

Sonucta yine aklinizi ve ruhunuzu kullanmayi ögrenirdiniz.

Ama, daha engin bir sevgi ve düsünebilme yetisi ile.

Insanlar evrende olmayan hic bir seyi düsünemezler.

Var olan her seyin temeli sevgi ile yaratilmistir.

Asker mantiksizligi ve sevgisizli ile degil...

(Iyi bir yazi yukarida okudugum yazi.)