[1insanol]

Hayatin anlamini kavrayan ki$i, vahiyle ve vahyin sahibiyle irtibatini kurmu$ ki$i demektir.
Pascal`in “Bana filozoflarin degil,Peygamberlerin Rabbi lazim” feryadi sadece bir i$ik arayan bir insanin sözü olarak algilanmamalidir!
Zira istisnasiz bütün insanlarin fitratinda hakikatleri arama ve ya$ama yatmaktadir..
Hakikatleride ancak ve ancak yaratanin gönderdiklerinde bulabilen insan oglu..
Bazende kendini felsefi teorilerle yüklü Bati edebiyatina kaptirmi$tir.
Bahsi gecen felsefi akinlar ,insanligi ya bir buhrana ,ya cinnete yada ummadiklari bir anda intihara itiklemektedir..

felsefi akinlar genelde süpheci düsünce üzerinedir.ve faraziyelere dayanan,filozoftan filozofa degisen,düsünce fikirlerdir
sonucta ispati olmayan muallaktaki seyler.$üphe üstünde bir insan huzur bulamaz.vahiy inancinda süphe yoktur.filozoflarin da aslinda aradiklari bu son nokta yani vahiyle gelen bir olan Allah gercegi.

lakin bu gercegi bakar körler görememekteler yada nefislerine kullugu yediremeyen kibir sahibi kimseler görmek istememekteler.vahiy inancinda insan aradigi sorularin cevabini bulmustur.insanin Allah inanci ile herseyin bir sahibi oldugunu ve onu gözetip korudugunu bilmesi ona huzur verir.siginacak bir sonsuz gücün oldugunu bilmek insani en zor durumlarí asmasini kolaylastirir ve vahiyle gelen ebedi hayat vaadi.iste bunlar insanliga ümit veren huzur veren gerceklerdir...
genelde bati kökenli tabiatci ve cok zamanda cok tanrici fikirler tasiyan felsefi akimlar insanligi huzura degil,belirsizlik kafa karisikligina ümitsizlige iten ispatlanmamis hakikatten uzak süphelerdir.

Insan olarak kendimizi nekadar taniyoruz?
Hic kendimizi hesaba cekiyormuyuz?Bugün arzuladigimza yarin kavusunca, neden baska arzular pesinde kosuyoruz?
Ben bunlari kendime sordum, Umarim sizlerde sorma zahmetinde bulunursunuz.

Ne istedigini bilmeyen gönlüm

Ne istedigini bilmeyen gönlüm
İstekler pesinde kosup gidersin
Bi bilsen sende ne cevherler var,
Kullansan aslani koyun edersin

Güzeli görmüstü ezelden ruhum
Bundandir belkimde doyumsuzluklar
Dün arzuladim , bugün kavustum;
yinede doruhta, olumsuzluklar.

Karanlikta yildiza, kayb olunca günese,
Kosup yoruluyorum;
Anladim-ki doyuramaz evren bendeki a$ki
Cenneti gören gözün, genini tasiyorum.
Bundan bala kanmayip, pislige konuyorum
Ben anladi bendeki eksikligi,
Ruhumun gördügü YÜCE-yi` ariyorum

Kavradim-ki akillan taniyamam kendimi
aklim yikmalidir, madde bendini
Anca o zaman hürriyeti yakalar
Kayb olu verir benden, doyumsuzluklar..