[roman]

kısmı!

Tanrıyı sonsuz güce sahip olarak görmüyor, bunu ben de görmüyorum.

Elbet ki biz insanların hayal bile edemeyeceği kadar ve düşünce sistemiyle yorumlayamayacağı kadar ve insani kabul mantık olarak edemeyeceği kadar üstün enerjili mutlak bir güç.

Ama sonsuz bir güçte değil, hataları var. Buda çok doğal.

Lakin bu mesele bu sayfalarda ulu orta tartışılacak bir konu değil.

Ne düzey vari, ne olgunluk,ne düşünce yetisini aşabilme denilen insanı insan yapabilen bir erdemlilik söz konusu.

Tanrı kendi gücünü, sevgisini, bilgisini, erdemliliğini ve bağışlayıcılığını bilmekte.

Ama ya insan denilen ve Tanrının süretinde ve onun ışığında (RUH) yaratılmış olan o insan ne kadar farkında bunun?

Tüm erdemliliği, sevgiyi ve hoş görüyü ve eksiksiz ve hatasız olmayı yalnızca sevgili Tanrıdan beklemekte ve kendisin yeteneklerini ve erdemliliklerini bir kenara itmekte. Ucuzca ona verilen kutsal olan yaşam hakkını ve düşünerek üretebilme hakkını ciddiye almamakta!!!

İnsan olabilme ilk önce Tanrının o güzelliğini hisdebilmekle başlamalı tüm inancı olan insanlarda...

Bunu ilginçtir düşünce yetisini ve buna bağlı olarak insanın özgür olabilmesini savunabilen insanlar yerine getirmekteler, inançsız olmalarına rağmen!!!

Tanrıyı ben yalnızca sonsuz bir özgürlük, hoş görü, ve sevgi olarak görmekteyim.

Elbet İsa üçlü ruhun oluşumu olarak geçer İncilde, eğer İncili bir kutsal Tanrı Kitabı olarak kabul ediyorlarsa tüm inançlı olan Semavi dinlerinin Müminleri İsayıda bu şekilde anlayıp yorumamak zorundadırlar.

Alevilerin bir kesimi de hz aliyi Allah olarak görmekteler, hz Muhammedi de peygamber...

Ben Sünni olarak büyütüldüm ve çokinançlı bir çevreden ama Dünyayı ve Evreni ve yaşamı anlamaya çalışmak, tüm bilimsel bilgileri ve tüm dini bilgileri anlamakla olnabileceğinin yalnızca bir yolunun olduğunu düşünmekteyim...

Başka yollar da var hepsinin gerekli olduğunu düşünmekteyim.

Önce insan kendisinin ne olduğunu, kim olduğunu ve bu kutsal yaşamın kendisine, neden, niçin ve nasıl verildiğini sormalı...