Sabir gerektiren imtihanlar
Güzelim,
inanki yazdiklarin cok güzel, sanki benim su an ki durumumdan bahsediyormusun gibi.
Seninde basin sag olsun, cok acilar yasamisin. ben ilk defa böyle bir aciyla karsilasiyorum, babaannem bir kac sene evvel vefat etti cok üzüldüm, ama kendisi türkiyede yasiyordu, belki ondan ölümün ne demek oldugunu pek anlamadim, zaten daha yasim da kücüktü.
ama tam bugün bir ay evvel bende sevgilimi kaybettim, o benim sevgilim degil, herseyimdi, arkadasim, dostum, benden bir parca. ölüm aniden geldi, onu aldi. insan ne kadar ölümü düsünse de ertesi gün kapiyi calabilecegini düsünmüyor. ne olduysa oldu, Allahim (insallah öyledir, yanilmiyorumdur) bana ilk günden beri o kadar büyük bir sabir verdi ki anlatamam... Allahima hep dua ediyorum, insallah kabul eder de ruhuna haberdar eyler. cok zor cok, anlatilmasi mümkün degil, hele basindan gecmeyen insan bu aciyi hic anlayamaz...
insan kendini toparliyor evet bazen sevincli oluyor cünkü cok sevdigin insan Allaha kavustu, hepimizin varacagi yere erkenden gitti, bu fani dünyanin kahrinni daha fazla cekmedi diye...
ama sonra yine öyle bir an geliveriyor ki üzülüyorsun, yasadiklarin, hatiralarin agir basiyor ve bu fani dünyada bir daha o insanla öyle seyler yasayamiyacaksin diye üzülüyorsun... birden bire yaptigin planlar, kurdugun hayaller bosa gittigini anliyorsun, nasip olmadigini anliyorsun halbuki herseyin senki o an yasiyormusun gibi hayalini kurmustuk beraber...
ama eminim bu yazdiklarimin hepsini sende yasadin ve ne kadar aci oldugunu biliyorsundur. umarim acilarini tekrardan tazelemedim...
ama insan nedense kendisini anlayan birisini ariyor...
Saygilarimla
|