RUHLARLA İLGİLİ HADİSİ ŞERİFLER
ŞİMDİ RUHLARLA İLGİLİ HADİSİ ŞERİFLERE GELELİM
Hadis: 1
“Elestü Bi Rabbiküm âyetinin tefsiri ile ilgili olarak peygamber Efendimiz’ de (s.a.s) ve İbn’i Abbas’ın rivâyet ettikleri bir sahih hadis bize kadar gelerek; Hz. Adem’in sırtından bütün zürriyeti zerreler şeklinde çıkarıldığı açıklanmıştır.” (Risaleyi Hamidiye S.342)
Hadis: 2
“Ruhlar toplanmış cemaatlar (gibidir) onlardan birbirleriyle (önceden) tanışanlar kaynaşır tanışmayanlar ayrılırlar.” (Buhari, Müslim, Ebu Davud Kü.Sitte C.10 S.145)
Açıklama:
Hadisteki tearüf, birbirlerini tanımak demektir. Öyleyse, bedenlere girmezden önce birbirlerini tanımış olanlar, beden giydikten sonrada bir araya gelirler, iyiler iyiler hizbini, kötüler de şerirler hizbini meydana getirir. Önceden tanışmayan ruhlar beden giydikten sonra dünyada bir araya gelecek olsalar kaynaşamazlar.
Bu hadisi, Nevevi: “Ruhlar, ‘toplanmış cemaatler’ veya ‘muhtelif nevler’ şeklindedir” diye anlar. Tanışmaları için de: “Ruhları yaratırken hepsinin fıtratına koyduğu müşterek bir hassa sebebiyledir.” Bazıları: “Ruhların sıfatlarının ve ahlaklarının uygunluk içinde yaratılmış olmaları sebebiyle tanışıp kaynaştıklarını” söylemiştir. Bazı alimler de: “Ruhlar toplu olarak yaratıldılar, sonra bedenlerine taksim edildiler, tabiatı birbirine uyanların kaynaştıklarını, tabiatları birbirine uzak olanların birbirlerinden nefret edip muhalefetle dağıldıklarını” söylemiştir.” (Kü.Sitte C.10 S.145)
Hadis: 3
İbn’i Mesud (r.a)den şöyle dediği rivâyet olunmuştur:
Resulullah (s.a.s)’ ki doğru söyler, sözü tasdik olunur.’ Bize şöyle buyurdu:
“Her birinizin maye-i hilkati, ana rahminde (nutfe) olarak kırk gün toplanır. Sonra o maddeler, o kadar zaman içinde bir kan pıhtısı olur. Sonra yine o kadar zaman içinde (muzga) et parçası olur. Ondan sonra da Allah bir melek gönderir, o muzgaya Ruh üfler ve şu dört kelimeyi, yani; rızkını, ecelini, amelini ve şaki (kafir) mi yoksa said (salih) mi olacağını yazmasını emreder.” (Buhari, Müslim: Rz. Salihin C.1 S.433)
Hadis: 4
Ebu Hureyre’den(r.a.) “Ey Allah’ın Resulü ! dendi. Sana peygamberlik ne zaman vacib oldu?
Şöyle cevap verdi.
Hz. Adem ruhla ceset arasında iken!”(Tirmizi)
Açıklama:
Ulemanın açıklamasına göre, burada Resûlullah (s.a.s.) şöyle demek istemektedir:”Hz. Adem yeryüzüne sûret olarak atılmış, henüz ceset giymemiş bir halde iken Peygamberlik vacib oldu.” Yani, ”Hz. Adem’in ruhu , henüz cesedine girmemiş iken ...”
Ahmed İbnu Hanbel’in Müsnedde, Buhari’nin, el-Tarihu-l Kebir’de, Ebu Nu’aym’ın ed-Delâil’de ve diğer birçok alimlerce tahric edilen ve Hakim tarafından sahih olduğu tasrih edilen bir hadis şöyledir:
“Ben yaratılışta Peygamberlerin ilki, gönderilişte ise sonuncusuyum.”... (Kü.Sitte c.12.s.402-403)
Bu son hadiste de görüldüğü gibi , Peygamberimiz Efendimiz (s.a.s) ruhlar aleminde Allah’ın bildiği, bizim bilemediğimiz kadar, uzun zamanlar peygamberlere özel, ruhlar aleminde yaşamış, dünyayı ondan sonra şereflendirmiştir. Bu konu da böylece son bulmuş oldu. Hüseyin Hatemi ve Ahmet Hulusi’nin zannettiği gibi Ruhların bedenlerden sonra yaratılmış olmadığı anlaşıldı.
Buraya İmam’ı Gazali’nin “KİMYAYI SAADET” kitabından da bir bölüm alıyorum.
|