ah Istanbul Istanbul olaliii
hic görmedi böyle keder, geberiyorum ahhh askindan, kalmadi bende gurur dan eserrrr.
Asigim evet, Istanbula. Bir kez gördüm, bin kez agladim. Bogazi, Hisari, köprüleri...Binalari ve insanlari...kac sahir in yavuklusu oldu bu sehir. Kac anonim insanin itirafa dair hayat hikayesi...Zengini fakiri...yurdum insani. Pazari...doga güzelligi.
Istanbul umut oldu, hüsran oldu...sevgi verdi ve can aldi...Istanbul yedi tepe....tarihi?
Onun adina söylenen sarkilari...
Ben bu sehre asigim, ne bir sahirim ne de bir dahi... Bütün gelecegimi döküyorum Istanbulun ayaklarina. Hepsi bir sehir icin.
Sabah kahvemi icerken, camdan bakip mas mavi gök yüzü ve ayna gibi bir deniz, balikcilar, bogazin bir kiyisinda Hagia Sofia, Saraylar, Kilseler, Camiler...
Ise giderken, bin bir türlü insanin arasindan gitmek...saticilarin aci sesleri, sunduklari güzel el isi esyalar.
Isteyken, camdan bir bakis ve icine bin huzur dolar, Karsindaki insan iyisiyle kötüsüyle güzel bir sehirdeki hayat mücadelesi veren birisi.
Evde aksam üstü, harika bir manzara...isiklar, simsiyah deniz...ve beyaz beyaz isiklar...
Yazdiklarim anlamsiz, Istanbul bir sehir degil, Istanbul bir yasam tarzi...ve ben paranin pulun kölesi degil, Istanbulun bri parcasi olmak istiyorum...
gönderin beni Coco
|