[develim]

Bir çağlayan gibi kanayan ruhlardan süzülüp gelir o bakışlarda ki HÜZNÜN gölgeleri.Ve hep küllenmiş acıların izlerini taşırlar...Bazen sessiz hıçkırıklara yoldaşlık eder HÜZÜN,bazen de ağız dolusu kahkahalara...İnsanı insan yapan seçilmiş yalnızlıklardır biraz da HÜZÜN...HÜZÜN isyan olur bazen de...Çakmak çakmak gözlerden çıkar;yardım ve yataklık eder kavgası olanlara.Hesap sormaktır hayattan HÜZÜN karşılığı ödenmeyeni istemektir...Ölüme teslim olmamaktır HÜZÜN daha yaşanacak çokşeyin olduğunu haykırmaktır...Zıpkın gibi bir delikanlıdır HÜZÜN olması gereken yere en hızlı koşandır...Kaybedilenlerin ardından gelip dudakların biraz üstünde konaklayan bir damla gözyaşıdır...Bazen de hiç akmayacak gibi bir yerlerde saklanan ve sıradan bakışların uzanamayacağı ıslaklıktır HÜZÜN...Bazen kalbin sert ve ani bir altın vuruşudur HÜZÜN yaşanamayanlara.Bazen de yaşananların bıraktığı ayak izleridir...Yüz hatlarında silinmesi olanaksız bir damga gibidir HÜZÜN...Türkülere yuvasını kurar HÜZÜN saza siner,söze gizlenir...Eşsiz bir melodi eşliğinde ılık ılık akar ruhlara...Üzgün ve hafifce büzülen bir dudağa konuk olur HÜZÜN..Acınası hayatlara hayat diyenlere yönelmiş bir bakıştır HÜZÜN... Seviçlerin,tasaların,ayrılıkların,kavuşmaların,kor kuların yoldaşıdır HÜZÜN...HÜZÜN HAYATA YOLCULUKTUR...