Burcak tarlasinda
nasirli elleriyle bir ana,
kucaginda bebesi memelere tutsak.
Kupkuru bir gozyasi selinde,
havasizliktan bogulan,
ortak bir kaderi paylasan
iki insan...
Bir tutam gonule hasret; gelecegi arayan...
Haykiriyorlar yildizlara,
isil isil aglayan...
Bir dag cicegi sevgisine susayan...
Alev alev, masmavi akan
bir kanin kipkirmiziliginda yanan,
ve okyanuslar otesi bir bilinmeyene
yumak olup, gun-asiri yelken acan,
obek obek yildizlar,
sesleniyorlar:
Aglama"n ana"m...
Aglama"n bebe"m...
Aglama toprak...
Aglama insan...
Aglama Dunya...
Biter elbet bu aci, bu elem...
Gulumse anam,
bir yurek atimi uzakta,
dalga dalga,
okyanuslara kucak acan kumsallara...
Bir umut isiginda,
seni oksayan dagciceklerine,
ruzgara...
Gulumse bebem,
Anadolu"nun tasina topragina seni doguran,
guzel yarinlara gebe birakan...
DipNot 1: Bu bir sarki sozudur
DipNot 2: Kanla bezenmis kin ve nefret ve intikam umudun en buyuk dusmanidirlar.
Kipkirmizi aksa da, umut masmavidir...
El-ele, yapis-yapis yureklerin cansuyudur...
|