Bir öğretmenden ders ve öğütler
 

Ülkücülere “faşist” demeyin. “Faşist” sözü, ırkçılara denir. Ülkücüler ise, bildigimiz din tüccarlari olan ve dinden gecinen, siyasal İslam’ın başka bir adını taşıyan AKP'liler gibi siyasal İslamcılardır.

CHP, Cumhuriyetin kurucu iradesinin ve laik hukuk devletinin siyasal taşıyıcısı olarak, mücadeleyi kişilerle veya tek tek partilerle sınırlı görmez. Bizim temel siyasi kavgamız AKP ya da MHP ile değil, Türkiye’yi din üzerinden yeniden şekillendirmeye çalışan topyekun siyasal İslam anlayışıyladır. Çünkü siyasal İslam, dini bir inanç ve vicdan alanı olmaktan çıkarır, onu iktidarın aracı haline getirir. İnanç, vicdanda ve ahlakta yücelir. Devlet gücüyle, propaganda diliyle, çıkar ilişkileriyle ve korku siyasetiyle birleştiğinde ise din, kendi özünden koparılır.

Burada önemli bir ayrım var: Türkiye’deki her siyasi aktör, her parti veya her muhafazakar seçmen siyasal İslamcı değildir. İnançlı olmak başka, dini siyasetin ana malzemesi haline getirmek başkadır. CHP’nin itirazı dine değil, dinin istismarına ve devlet düzeninin din referanslı bir tahakküm mekanizmasına dönüştürülmesine yöneliktir. Laiklik, din düşmanlığı değil; tam tersine, dini ve vicdan özgürlüğünü güvence altına alan anayasal bir ilkedir.

Siyasal İslamın hakim olduğu yerde dinin özü zedelenir. Çünkü orada hakikat değil sadakat talep edilir. Adalet değil itaat üretilir. Merhamet değil ayrıştırma ve kutuplaştırma teşvik edilir. Dindarlık, kişinin iç muhasebesi olmaktan çıkar, gösteriye ve siyasi kimlik savaşına dönüştürülür. Bu yüzden siyasal İslam, sadece Cumhuriyetin laik düzeniyle değil, İslamın ahlaki özüyle de çatışır.

Ben Müslümanım. Tam da bu nedenle dinin iktidarın dili haline getirilmesine karşıyım. İnanç, insanı daha dürüst, daha adil, daha vicdanlı kılmalıdır. Kamu gücünü ele geçirmek için kullanılan bir etiket, bir slogan, bir propaganda aracı olmamalıdır. Dinin siyasete alet edildiği her yerde önce adalet zedelenir, sonra toplumsal barış bozulur, en sonunda da dinin kendisi itibarsızlaştırılır.

Bu nedenle mesele yalnızca seçimlik bir parti tartışması değildir. Bugün siyasal İslamın taşıyıcısı olan yapılar olabilir, yarın başka aktörler bu dili devralabilir. CHP’nin tarihsel sorumluluğu, Cumhuriyetin temelini akla, hukuka, bilime ve eşit yurttaşlığa dayandırmak, devleti bir inanç grubunun değil, tüm yurttaşların ortak çatısı olarak korumaktır. İnancı ise özgür vicdanlarda, baskısız ve gösterişsiz biçimde yaşanabilir kılmaktır.

Siyasal İslam gerilediğinde, hem Cumhuriyet güçlenir hem de din asli yerine geri döner. İslam, ancak özgür iradeyle, samimi niyetle, adaletle ve merhametle yaşandığında İslamdır. Korku, menfaat ve iktidar hırsıyla yan yana geldiğinde ise tabiatıyla başka bir şeye dönüşür.

Siyasal İslamcılık, din değil; iktidar tekniğidir. İnancı vicdandan alır, devlete bağlar. Ahlakı değil itaati, hakkı değil sadakati üretir. Bunun lamı cimi yok.

Bu çizgi yeni değil. Emevi ve Muaviye döneminden beri din, siyasi iktidarı meşrulaştırmak için araçsallaştırıldı. Bugün adına “dava” deniyor, ama özü aynı: Din, propaganda olur; adalet, çıkarın gölgesinde kalır.

Bizim kavgamız APK'ymis, MHP'ymis, evet MHP milliyetci bir parti degildir, ancak milliyetci motivlerle süslü baska bir siyasal Islamci bir partidir, BBP'ye ve diger siyasal islamci partilerle değil, TOPYEKÜN bu zihniyetledir. Çünkü siyasal İslamın olduğu yerde dinin özü yaşayamaz. Din, ancak özgür vicdanda ve adalette din olarak kalır.

ISTE BU!