Oralar güzel ama özel bir mesele yüzünden Cezayir'i de görmeye gitmeyi düsünüyorum. Oranin Kabil, galiba böyle yaziliyor görmek istiyorum.

Sen biraz daha fazla yazabilirsin. Ya da diger kaliteli karsit görüslü insanlardan. Yoksa komplekse girecegim, hani derler ya göster bana düsmanini gösteriyim sana kim oldugunu. O bakimdan yani.

Bosphorus gelsin, ya da Salih, ya da TaylanSadi serefsizi.

Isin sakasi bir yana. Kücük insanlar kisiyle, büyük insanlar isiyle ugrasir.
Senin yazilarinin burda eksigini görüyorum. Bu arada ben seni karsit görüslü birisi olarak görmüyorum. Senin davranislarinda kendimi de görüyorum. Her zaman arayis icinde olmak, bildigin dogrularin dogrulugunu sorgulmak, daima sorgulayip dogruyu bulmak, ya bulmaya calismak ve dogrulara yönelmek.

Gercek olmiyan insanlarin yanina nasil gitsin?
O tarif ettigi insanlar onun hayalinde yasiyor sadece. Kendi zavalli hayatini daha rahat sakliyabilsin diye, aklinda karakter uyduruyor.
Dünyanin sonu gelir, o yine o tarif ettigi insanlarin yanina gidemez. Cünkü onlarin hicbiri gercek degil. Yalanlarini tekrarladikca kendisinin disinda kimse inanmiyor.
Zavalli dombili bülent, ne kadar hayal gücü var, ama zerre kadar beyni yok.
Sana acimiyorum bile, o igne ucu kadar beyninle, zaten kendinden baska kimseye zarar vermiyorsun.
Hakiki insanlar hayatlarini kurmus, mutlu yasarken, sen sadece o kurumus beyninle, icindeki acilari nereye dökecegini düsün.
Herkes etrafinda ailesi, coluk cogu, dostu ile yasayip, dualarla vefaat ederken. Sen yapa yalniz sürünüyorsun. Evet kaybedebilecegin hic birsey ve hic kimsen yok. Cünkü yalniz ve hicbirseysiz yasadigin gibi, yalniz ve hicbirseysiz öleceksin.

Gavatoni, düşün taşin boktur işin :D