Her taraf bembeyaz, masum bir örtünün altinda kayip..
umutlar, izler ve adimlar..
sanki dünya bir kefene sarilmis, ta ki yeniden dogana kadar. günes kefeni acana kadar..
gecenin karanligini aydinlatan, tertemiz bir örtü..
her taraf susmus.. üzerine attigin ilk adim, gecici..
sadece bir anlik bir iz..
senin icimde biraktigin ses gibi..
eriyip gidecek.
bugün var, yarin kaybolacak.
üzerinden gecen insanlar, iz birakacak, ta ki gecene kadar. unutulana kadar.
yeniden yagana kadar. ama onunda üzerine baskalari iz birakacak.
bazi hissler, kar gibi. buz gibi, bir kefen. bem beyaz masumca bir örtü.
sicakta eriyen kar.
|