Bence hic kimse , cevabini kaldiramayacagi bir soruyu asla sormamalidir. Cevabin yaratacagi etkinin tepkisini, suali yönelltigimiz kisiyi suclayarak vermek te, bence alisagelmis mantik cercevelerine sigmamaktadir. Yaniliyor muyum?
Ayrica, bizim icin önemsiz gelebilen bir ayrinti, bunu bize sunan birisi icin, mesela partnerimiz icin, belki de zahmetli bir ugras sonucu ve uzun düsünceler sonucu elde ettigi bir netice olabilir. Ondan sadece, kendi hosumuza giden cümleleri duymayi istemek te, bencilligin en ucuzudur. Degil mi?
Unutulmus pasli sirlarin didiklenmesi, tasidikca yüküne alistigimiz ve böylece hafifledigini sandigimiz bu sirlarin - tekrar eski duygusal ve bazen de bedensel agirliklarinin tazelenmesine yol aciyor. Bunu baskasindan isteyerek, fesat niyet olmasa bile, daima kendi ic dünyamizi temize cikarmak icin yaptigimiz egoist bir düsüncesizlikten baska birsey degil midir?
Bu gibi oyunlarda, seyirciler oyunculardan daha cok görürler. Bu basit oyunlardaki <oyuncu> olmamaya calismak, ve seyirci kabul etmemek herkesin kendi elindedir.
|