| 
				 ^^....SuSTuM...^^ 
 Sustum! Ne kadar susulacaksa o kadar sustum! kendimle konuşuyorum şimdi yalnız...
 yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime
 kimse duymuyor...
 
 Sustum!
 Bin ah sürüp dudaklarıma
 ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
 sustu benimle deniz,
 sustu deli dalgalar, sustu martılar...
 umutlarımı sarıp rüzgarlara
 uzaklara savuruyorum her gece
 yıldız yapıp serpiyorum gökyüzüne
 kimse görmüyor...
 
 Sustum!
 Tam acılarımı haykıracaktım ki,
 sustum
 ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
 bir çığlık kanıyor demedim, en derininde yüreğimin...
 içimdeki volkanları boğarak sustum!
 açmadım kimselere yüreğimi
 hançeri sadece kendime sapladım
 sapladım ve sustum!
 hüznü yüzümde,
 acıları gözlerimde topladım sustum!..
 
 Sustum!
 sustu dudağımdaki şarkı,
 gözlerimdeki şiir
 yaraları yalayan rüzgar
 sokaklarında kahrolduğum şehir
 gözlerim konuşuyor yalnız!
 
 Saçı ağarmış hayaller
 nemli kirpiklerle
 bulutlandığında gözlerim
 gökte şimşek olup çakıyorum
 kimse görmüyor...
 
 Sustum!
 tuz basıp yaralarıma!
 ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
 içinde volkanlar taşıyan bir derviş gibi
 yaslanıp yalnızlığın duvarına
 gül döküp kalabalıklara her gece
 kimsesiz geziyorum gönül ülkemi
 kimse bilmiyor...
 
 Sustum!
 tam sevdiğimi haykıracaktım ki, sustum
 sustu benimle gök, sustu dağ, sustu toprak
 acılar konuşuyor şimdi yalnız
 yaralı gönlümün sızıları konuşuyor
 tutup öldürüyorum içimdeki sevdaları bir bir
 atıyorum uçurumlardan
 kimse görmüyor
 
 Ne zaman
 dudaklarından öpmeye kalksam hayatı
 saçlarını koklasam rüzgarların
 içimde incecik bir sevgi ürperiyor
 sarı hüzünler dökülüyor gönül bahçeme
 gelmiyor beklediğim bahar
 yaralar merhem tutmuyor
 gözyaşı olup dökülüyorum kaldırımlara
 kimse silmiyor
 yağmur dinmiyor
 sevdiğim bilmiyor
 
 Sustum!
 sustu benimle sarı sabır,
 sustu hasret, sustu zaman
 yalnız gözlerimle dokunuyorum hayata
 kimse duymuyor
 
 Sustum!
 İçimde dalgalar kabardıkça volkanlar gibi
 sustum
 sustu dudağımdaki şiir
 gözlerimdeki nehir
 gönlümdeki yara
 bulutlar haykırdı isyanımı
 şimşekler haykırdı
 sadece ben duydum
 sadece ben
 
 Ey beşiğini sallayıp boğduğum hayat
 ey kucağımda büyütüp öldürdüğüm sevgi
 yaralar merhem tutmuyor
 geceler avutmuyor
 ben sustum
 acılarım konuşuyor yalnız
 yaralı gönlümün sızıları konuşuyor
 
 Ben sustum!
 susmuyor yüreğimi kavuran kasırga
 pencereme vuran yağmur damlaları
 susmuyor dışarda inleyen rüzgar
 yıldızlar küs
 ay üzgün
 yağmur dinmiyor
 içimde binlerce şiir kanıyor her gece
 kimse bilmiyor
 kimse duymuyor
 
 sustum!
 sustu benimle sarı sabır, sustu hasret,
 sustu hayat, sustu zaman
 acılar konuşuyor yalnız
 acılarım konuşuyor
 kimse duymuyor...
 duymuyor...
 duymu...
 duy...
 |